Τετάρτη 18 Ιουλίου 2007

"κάθε τόσο μού ξανάρχεται μια σύνθεση απο γης ηλιοκαμένη για δυό μπλε κολπίσκων κι ένα του μάκρους ώχρας ακρωτήριο"


(W.HOEFER,1995,λάδι σε καμβά)

"Α! να'χα ένα δικό μου αμπέλι πάνω σε ακρωτήριο,που η κάθε του ρώγα να τρίζει στο κύμα και ο οίνος του να είναι Μυρτώος ή και Καρπάθιος"

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Όμορφη ηλιοκαμένη γη
παρηγοριά στη θλίψη του Φαέθων!

Ανώνυμος είπε...

A τι μου θύμισες μικρή!

Ανώνυμος είπε...

_ ηλιογράφε,εκείνος έκανε ότι έκανε αλλα βρέθηκε αγκαλιά με τον ηριδανό,εγώ στο γραφείο ούτε ποταμάκι ούτε θάλασσα!
:-)


-τάκη καλώς ήρθες στα πάτρια!