(δικό μου, ζωγραφισμένο σε τοίχο με λαδοχρώματα, 2006).
Χρόνια στη θάλασσαμπορεί το ίδιο απόγευμα να γεννηθήκαμε
σε βότσαλα άγνωστης παραλίας
εγώ μ' ένα μάτι λιγότερο που εσύ πασχίζεις
να μου χαρίσεις
κι εσύ μ' ένα τραγούδι- μονή φτερούγα
που εγώ θέλω την άλλη
να σου ζωγραφίσω.
25 σχόλια:
Χρόνια στη θάλασσα
ένα αιωρούμενο φτερό
γυρεύει γιατρειά
ν' ανθίσει σώμα
ΚΑΛΕΣ ΜΕΡΕΣ, αλαφροπάτητη :)
Η ισορροπία αυτών που ζουν μαζί. Τι όμορφη τοιχογραφία. Αν είχα έναν άσπρο τοίχο θα στον χάριζα.
Κι από πάντα - λες και το κρύο φεγγάρι της λησμονιάς ήτο
Ο φωτισμός των ψυχών και των σωμάτων ημών
Ως μόνο μας δικαίωμα απάνω στα νησιά
Μα εμείς απ’ την άλλη
Επιμένοντας σε εκείνη την αρχαιοελληνική τελετουργία
Εμπλουτίζουμε την επί γης χλωρίδα
Και την ιερά λατρεία προσήκοντα
Με ορυκτά θριάμβων από τη βαθειά γη
Για να περάσουμε με τη σειρά μας στις ματιές εκείνων
Που θα συνεχίσουν το γαϊτανάκι της απελευθέρωσης
Μέχρι τότε μην ανησυχείς καθόλου Ερμία και συνέχισε αυτό το αιώνιο αλισβερίσι
Στις επάλξεις και τα ικριώματα των σταυροφοριών
Θήλασε στοργικά το παιδί σου και απ’ τον άντρα σου ως τροφή
Ζήτησε απ’ την παντοδύναμη ποίηση να σου αποταμιεύσει
Και αυτά τα πηγαία μάγια - ω η αγάπη - για πολύ ακόμη
Θα μας κρατήσουν όρθιους και χαμογελαστούς
onlysand,
Νανα!η θάλασσα είναι που πάλλει σαν κεντρική αορτή και "σκηνοθετεί" παραμυθάκια σαν αυτά για να είναι καλές και οι νύχτες μας.
:-)
Δώρα! μαζεύω προσφορές για τοίχους έστω και όχι άσπρους ;-)
o συγκεκριμένος δεν είναι καν δικός μου.αλλά έχω τη φωτογραφία και την ανάμνηση πολλών πολλών ωρών κρεμασμένη στη σκάλα να μουτζουρώνω.
george,
όμορφες γραμμές-σαν τις άλλες φορές.
εκεί που προσπαθώ να ορίσω την αοριστία πραγματικότητας,ζωής,αισθημάτων,
έρωτα,αγάπης,λύπης,απελπισίας,
συμμετοχής κι ότι άλλο μπορεί να τρέχει με χίλια μέσα στη σκέψη,εκεί σηκώνω τα χέρια και διαβάζω ένα παραμύθι.πιό αληθινό μού φαίνεται..
όχι,τα "παραμυθάκια" μου δεν έχουν σχέση με τη πραγματικότητα
μπορεί να έχουν σχέση με το πριν μου ή το μετά-ποιός ξέρει.
μάρέσει όμως να τα "ζωγραφίζω" έτσι όπως τα ζωγραφίζω..
μάγια είναι,όπως ακριβώς τα λες!
" πού του αγγέλου το φτερό
και πού το σκοτωμένο περιστέρι
τ` αστέρι κίτρινο
τρέμει ένα φόβο
δε θα ξανάρθει στις αφές
την κανέλα μοσχομυρίζοντας του κόσμου
πέτρωσα ορίζοντα..."
..........ζωγραφισμένο σε τοίχο! Άσπρη αγάπη σε ροζ φόντο, με φτερά που μοιάζουν με φύλλα. μ΄αρέσει, δεν αρχίζω την πρότασή μου με κεφαλαία, στα blogs που μου αρέσουν :)
Η τρισύλλαβη
μικρή,είναι ορθοπεταλιά.Τα αγγελούδια σου κατανοώ πως δεν τους πρέπει να συμφωνήσουν.
Ερμία,
Από τη στιγμή που η ντετερμινιστική αντίληψη του κόσμου, η οριζόντια ανάγνωση της αιτίας και του απότελέσματος δεν μας αρκεί πια στρεφόμαστε σε μια μη γραμμική, χαοτική ανάγνωση της πραγματικότητας (εκεί που η σκέψη αρχίζει να τρέχει με χίλια) και κάθε φορά προκειμένου να γίνει αυτό θα πρέπει να μετακινούμαστε από την χαοική δίνη και να παρατηρούμε τον ελκυστή, όπως λέει ο Χάρης Βλαβιανός στο εισαγωγικό του σημείωμα για τους Γάμους του Ουρανού και της Κόλασης το Μπλέηκ, σε ένα τέτοιο είδος προσέγγισης λοιπόν υπάρχει πάντοτε χώρος για την πιο παρακινδυνευμένη και ακραία μεταφυσική υπόθεση.
Είναι πως να στο πω, η πραγματικότητα έχει πολλές διαστάσεις και μια από αυτές είναι τα 'παραμυθάκια' Για θυμίσου τους Φανατικούς της Ταγγέρης 'Τέκνα δωδεκάθεης παρτούζας Πολύχρωμα κράμματα που λιάζονται Με τα χέρια των ορμών τους Παραμύθια πουλώντας στο άπειρο ...'
Απ' την άλλη, όλοι μας γνωρίζουμε τους κανόνες του παιχνιδού (με τα χέρια των όρμών μας )..(μας αρέσει να ζωγραφίζουμε έτσι όπως ζωγραφίζουμε)
Αλλά κι ακόμα όσον αφορά την σχέση του 'παραμυθιού' μας με την πραγματικότητα μην ξεχνάς ότι ταυτόχρονα είναι χειμώνας.
Αλλά πέρα από αυτά για πες μου εσύ τι μέρος του λόγου είσαι? Είσαι η θυληκή έκφραση του ερμαφρόδιτου Ερμή?
George
Σωκράτη,
φτάνει να "το" εμπιστευτείς για να σού επιστρέψει.μ΄όποια μορφή.έστω μόνο σαν συναίσθημα.
(μοναδικά ακριβές οι λέξεις σου)
Ηλιογράφε,
και μ΄αρέσει η συνήθειά σου να μην ξεκινάς με κεφαλαίο και σ΄ευχαριστώ!
και δεν έχει όμορφη σημασία να νιώθουμε οικεία όπου αφήνουμε σκέψεις μας;
:-)
Tάκη,
οι άγγελοι δεν είναι για να συμφωνούν ή να διαφωνούν.ούτε καν εγώ, που τους έφερα εδώ μέσα..
άλλωστε,τέτοια πλάσματα,μόνο γέννηση ή θάνατο αφορούν.σαν τις ορθοπεταλιές "σου".μόλις κουράσουν,σβήνουν.
george,
ναι,και παράλληλες σκέψεις-πήγα και ξαναδιάβασα το κείμενό σου στη σελίδα σου-ίσως γιατί προέρχονται απο ανάγκη για απόλυτη ρευστότητα ή εξερεύνηση.δεν έχει σημασία σε ποιό πεδίο.κι όμως η πραγματικότητα είναι εδώ μπροστά.φεύγει.και φεύγει- χωρίς να μάς αφήνει ποτέ.
(τι μέρος τού λόγου;δεν έχω απάντηση.ξέρω να δείχνω,δεν είναι εύκολο να λέω.η ερμία υπάρχει στο μυαλό μου απο τότε που είχα διαβάσει το "όνειρο καλοκαιρινής νύχτας" που είναι και το πιό "παρεξηγημένο" έργο τού Σαίξπηρ.είναι ένα απο τα τέσσερα βασικά πρόσωπα τού παραμυθιού του, πού παίζουν με τα ξωτικά και τα μάγια για να αλλάξουν τη "μοίρα" τους στην αγάπη.σαν χαρακτήρας τού έργου δεν μού λέει πολλά.οι εικόνες τού "σκηνικού" που είναι τοποθετημένοι όλοι, κι αυτή πιό ειδικά,είναι που την κράτησαν στο μυαλό μου τόσα χρόνια..)
Tέλειο.
Καλησπέρα!
Παρα πολυ καλο!
Πολυ ζεστο και τρυφερο.
όλα θα πάνε καλά,
καλησπέρα και σε σένα-έστω τρείς μέρες μετά..
14ωρα καθημερινά στο γραφείο και κάτι βόλτες μόνο πρόλαβα εδώ των πέντε λεπτών.συνέρχομαι όμως..!
σήμερα μού χάρησαν τον κόσμο με απόγευμα ελεύθερο..(φρίκη!)
σ΄ευχαριστώ
zero,
σήμερα μόλις πρόλαβα να περάσω απο τα μέρη σου και να διαβάσω όσα είχα χάσει.σ΄ευχαριστώ-πολύ
λικέρ γλυκύτατο,
σού χαμογελώ και σ΄ευχαριστώ!
αληθινά όμορφο :)
μ' αρέσει
mr.di,
καλώς τον και ευχαριστώ- πολλά!
roadartist!
και νόμιζα πως σού είχα γράψει!!
αχ,απολογούμαι,και σ΄ευχαριστώ πολύ πολύ..
@ερμία:
Τι ωραία πάντως,η συμπληρωματικότητα!
(επέστρεψα να στο πω!)
Δημοσίευση σχολίου