..
.
.
(DAVID EHLEN, 1998 ,grey cubism ,oil on canvas).
.
Θέλω να σου χαρίσω ένα παλάτι
μ' αυτό το φλιτζάνι μέσα
να σου χαρίσω ένα πουλί για να σου τραγουδάει
ένα λουλούδι να το κοιτάς
ένα μολύβι για να μου γράφεις.
μ' αυτό το φλιτζάνι μέσα
να σου χαρίσω ένα πουλί για να σου τραγουδάει
ένα λουλούδι να το κοιτάς
ένα μολύβι για να μου γράφεις.
18 σχόλια:
Θα σου πω τα μυστικά που κρύβει το πιατάκι του φλιτζανιού
Τώρα που ο αυθορμητισμός συναντά το βαθύ στοχασμό
Που 'ναι ένας Μινώταυρος μέσα σου
Και σου ψυθιρίζει το προαιώνιο σύστημα των αποτυπωμάτων
Ακόμα και αν κάποτε αυτά είναι χνάρια στην άμμο
Χνάρια όχι απαραίτητα ανθρώπινα
Και σε μια ακτή όχι τόσο κοντινή
Ένας λαβύρινθος ολόκληρος που συγκλίνει
Κι εξέρχεται από την οπή μίας μόνο κλεψύδρας
'Να περπατάς απάλά'
Σου θυμίζω
'Γιατί περπατάς στα όνειρα μας'
Eρμια
Εγω θα σου γραφω και δεν θελω να μου χαρισεις τιποτα.
Καλο σου βραδυ.
ένα πουλί για να σου τραγουδάει ...
την Αγάπη,
ένα λουλούδι να το κοιτάς και να ατενίζεις ...
την Ομορφιά,
ένα μολύβι για να μου γράφεις ...
την Ζωή.
Μια ζεστή και φωτεινή καλημέρα σου στέλνω ερμία.
........οι κυβιστές είναι πολύ in
...μια νύχτα ασημένια
για να περιμένω ξημέρωμα
ένα βαρκάκι με λευκό πανί
για να σε θυμάμαι
και μια χούφτα χώμα
για να συνηθίζω :)
Το τραγούδι του πουλιού φαντάζει τόσο μακρινό όνειρο στον εφιάλτη του τσιμέντου. Το μολύβι τόσο παραδοασικό στην εποχή του πληκτρολογίου. Κι όμως, Ερμία μου, η ανάγκη για επικοινωνία τόσο κοντινή είναι που τη νιώθουμε δίπλα μας.
george,
στο μυαλό,οι σκέψεις και τα συναισθήματα ανακλαδίζονται εκκωφαντικά.στην έκφρασή τους,εκτός,χάνουν..εικονογράφηση και ήχο.πάντα έτσι μού συμβαίνει..
:-)
πράσινο λικέρ,
να είσαι έτσι συνέχεια-τρυφερά καλά!
Σα,
δεν είναι ωραίο να υπονομεύουμε την πραγματικότητα,με "καλές" λέξεις;
:-)
Hλιογράφε,
ο κυβισμός ωρίμασε-στον πρώτο καιρό του-σαν πνευματική τάση και σαν ανάγκη προς την αφαίρεση,στην παραμόρφωση,στη γεωμετρική διάταξη.σαν πνευματική δυσφορία στην "ακαδημα΄ι΄κή τέχνη.οι πρώτοι οπαδοί του πίστευαν όμως πως είναι ερμηνεία της αντικειμενικής πραγματικότητας.Αντίθετα η τέχνη που δημιούργησε ο Καντίσκυ ήταν και ουσιαστικά και σκόπιμα μη αντικειμενική.Στα κείμενά του κάπου έγραφε οτι κάποτε βρέθηκε μπροστα σ΄έναν καταπληκτικό πίνακα που δεν είχε κανένα θέμα κι ούτε κάποιο αντικείμενο που να μπορούσε να το προσδιορίσει.ήταν όλος φτιαγμένος απο υπέροχες χρωματικές κηλίδες.Πλησιάζοντας,είδε πως ο πίνακας ήταν δικός του κι απλά βαλμένος πλάγια στο καβαλέτο..
(σ΄ευχαριστώ και για την ευκαιρία να φλυαρήσω για..πάρτη του!)
only sand,
(υπέροχη Νανά),όμορφες εικόνες λέξεις-με όλη τη προσγείωσή τους στο τέλος!
:-)
δείμε,
σαν γέφυρα στη άβυσσο-πάντα.
πολύ σ΄ευχαριστώ για τη κουβέντα σου
Eχει συνέχεια η αφιέρωση μικρή;
Τάκη,
δεν είναι αφιέρωση ..γέροντα.παραμυθάκι είναι απ αυτά που εικονογραφούνται στο μυαλό.
:-)
Πολυ καλο.
ένα στιχάκι που περιέχει ατελείωτη τρυφερότητα!
zero, και Νεράιδε!
πολύ ευχαριστώ γλυκύτατα πλάσματα
Πρόσεχε πού τα χαρίζεις,καλή μου.Εύχομαι να πιάσουν τόπο.
Φιλιά.
Δημοσίευση σχολίου