κύματα χωρίς άνεμο

(Pablo Picasso,blue-nude,1902)

.

Μονόλογος οι εικόνες που επιμένουν -

στα απογεύματα των περισσευμάτων

να ισοφαρίζουν τη καμπύλη της μνήμης.

Πολύλογα τα χέρια που γυροφέρνουν περιγράμματα -

επανάληψη άλλων καιρών ευδαίμονος αθωότητας

να ακροπατούν υδατογραφία σιωπής.

Οι ρίγες των χρωμάτων φυσούν σκέψεις -

ξέφτια που δεν έφτασαν πρύμνη

αλόγιστα ίχνη πάνω σε νερομπογιές.

Στραμμένες στο εντός ώριμο δυσκολεύουν οι ανάσες

της κατάδυσης

όσο σαν ιστίο φλούδας φεγγαριού

σε ριπές πηγαινοφέρνω χρονοτριβές.

Και στο βυθό ,αντίποινα, ρουά-ματ

πιόνια και βασιλιάδες.