(Βασίλη Σολιδάκη,λάδι,2001).
'μέσα στο νηπιακό κεφάλι μου
γέρνει κάποιες μέρες ένα κυπαρίσσι.
το προδίδει μιά κάμψη τής κορυφής
όταν φυσούν βοριάδες
σφυρίζοντας στ΄αριστερό αφτί.
καταπίνω κυπαρισσόμηλα
ξεχνάω ν΄αναπνεύσω
αποθηκεύω δρόμους
σε αυριανές μνήμες.
κουλουριάζομαι μ΄ένα χρόνο κίτρινο
στο κέντρο και ισιώνω τα φτερά μου'
(πολύ χρώμα για το τίποτα)
