(Λ.Καζιάνη,λάδι).
στον ίλιγγο της καμπύλης
δοκιμάζεις φτερά που δεν είχες
και μέτοικος καίγεσαι
χωρίς μάχη ,χωρίς αγγεία
στη σαγήνη του κόκκινου.
στη κόψη της σκέψης
κοιτάζεις και κοιτάζεσαι κατάματα
στην κλεψύδρα του τώρα.
τα δάχτυλα ζωγραφίζουν υγρή τη λέξη
καρδιάς πολύεδρης
σε τελάρο λερό που εκρήγνυται
για να σκορπίσει ασυγκράτητο,
για να επιστρέψει
δοκιμάζεις φτερά που δεν είχες
και μέτοικος καίγεσαι
χωρίς μάχη ,χωρίς αγγεία
στη σαγήνη του κόκκινου.
στη κόψη της σκέψης
κοιτάζεις και κοιτάζεσαι κατάματα
στην κλεψύδρα του τώρα.
τα δάχτυλα ζωγραφίζουν υγρή τη λέξη
καρδιάς πολύεδρης
σε τελάρο λερό που εκρήγνυται
για να σκορπίσει ασυγκράτητο,
για να επιστρέψει
στις ρίζες του μυαλού.
.
(Μιχάλης Ζησίου,λάδι).
μιας λέξης ταξίδι
μπλεγμένο σε όστρακα και πέτρες
με είσοδο ελεύθερη στα όνειρα όλα.
να μείνει,μη χαθεί
φως-μην απορείς-
να δέσει
μνημεκτομή χρωμάτων
και αθωώσεις μοιραίες.
24 σχόλια:
Σε είδε στον ύπνο του
στης έμπνευσης τη φαντασμαγορία λουσμένη
στόμωσε ο νους για την τύχη που τον βρήκε
- οι ρίζες πια είναι του ουρανού
και στον γκρεμό της νύχτας το ταξίδι.
όπως πάντα Χρωματιστή
(κι ας ξεπηδά οδύνη...)
Ένα ατέλειωτο & πονεμένο ταξίδι αυτογνωσίας, αδιακοπης εσωτερικής αναζήτησης; Δεν ξέρω,μα το ταξίδι είναι όμορφο και αξίζει.Το μαρτυρά η γραφή.
Χάρηκα που μ' άφησες να τρυπώσω για λίγο στο εργαστήρι σου , με το θαυμάσιο ποίημα σου.
Υποκλίνομαι.
Μικρή κρύβεις θεριό και αναρωτιέμαι γιατί δεν τ αφήνεις να φαίνεται.Καίς πέτρες....
Πολλά φιλιά κι απο μένα κι απο τη Μάρθα.Γυρίζουμε την ερχόμενη Τετάρτη.
τακ.αντ.
Χαίρομαι που ανακάλυψα το (αληθινά πανέμορφο) μπλογκ σου... Μοιραζόμαστε την ίδια αισθητική και άποψη περί τέχνης. Λάτρεψα το ποστ για τη Φρίντα Κάλο! Την καλησπέρα μου.
onlysand,
"Βαθιά στούς μαιάνδρους τού νού",μια αφή ψηλαφεί
τα πε-περασμένα..
(πλατύ χαμόγελο Νανά μου)
akb8862,
"..λόγια τής σκουριάς-ένας ασίγαστος χορός.."
(Αλεξ,πολύ σ΄ευχαριστώ)
ναυτίλε,
"γυρνώντας στον χρόνο.γυρνώντας στον χώρο,το σώμα δεν έχει πάει πουθενά-παρά μόνο σ΄αυτές τις γεύσεις καταδύσεων,σ΄αυτή την άσπρη αγκαλιά" (Κ.Κουτσουρέλης)
:-)
παράλληλε,
"..μιά λέξη,ένα κέρμα,που πέφτει σ΄άγνωστο βυθό. σκύβω ν΄ακούσω την ηχώ. το πρόσωπό μου να δω μεσ΄τη λέξη. δεν μπορώ"
(χμμ,την υπερβολή σου την καταχάρηκα (πάντως)!)
:-P
Τάκη
να δείς τι θα σε κάνει το θεριό όταν σε δεί!
(στη Μάρθα φιλιά)
ανέφελη,
καλώς τη! διαβάζω καιρό τη σελίδα σου-θα τα πούμε και κεί :-)
(και σ΄ευχαριστώ-πολύ)
kalisperoudia!!!!ti kaneis mpoumpouka mou?elpizo na eisai kala....niar niar niar
xixi
Όμορφη για ακόμη μια φορά η ανάρτηση!
Όμορφο το ποιήμα!
Πολύ καλοί οι πίνακες!
Αυτό το shining through με τα κόκκινα και τις ώχρες μπορείς να μου το κάνεις ένα μέιλ; Θα το 'θελα σε μεγαλύτερη ανάλυση...
Ερμία
να 'σαι καλά!
α έχουμε κι ένα γατί ..φιλότεχνο
σχοινοβάτη,
το ψάχνω,το βρίσκω,στο στέλνω..
:-)
καλησπέρα!
Μνημεκτομή;Βαριά η λέξη και θυμίζει κάτι άλλο,άσχημο.Αλλά εδώ είναι συνταιριασμένη όμορφα,μέσα σε αυτό που γράφεις.
Σε τάφο σκοτεινό όρισες το είναι μου,
γιατί άλλος χώρος δε σου περίσσευε.
Μα ύστερα το σκέφτηκες καλύτερα,
και την πυρά άναψες.
Φλόγα το πνεύμα σαν καεί,
το σβήσιμο είναι αδύνατο.
Ποτέ δεν το πρόσεξες, αιώνες τώρα
κουβαλάς το μικρό σου Εγώ,ιδρωμένο,
να τρέχει ξωπίσω μου με έναν κουβά νερό.
Πολύ όμορφο αυτό που διάβασα.... Ευχαριστώ!
"μπλεγμένο σε όστρακα και πέτρες
με είσοδο ελεύθερη στα όνειρα όλα"
Πολυ μου άρεσε αυτο..
Σιωπώ αόρατη, (κι' ας βλέπεις το λόγο αυτό εδώ απλωμένο) αποτίοντας φόρο τιμής στην ποιητική μετάπλαση θραυσμάτων, ψυχής χρωματιστής...
Κραυγάζει ο καμβάς σου, να ξεφύγει από το τελάρο του, να γίνει με το φως ένα...
ανεμοσκορπίσματα,
αυτό που διαβάζω εγώ στο "σχόλιο" σου είναι το όμορφο!
κι οι ήχοι τών λέξεων πάνε μαζί με τις εικόνες απο τις λέξεις.
roadartist,
τα όνειρα δεν δυναστεύουν ούτε δυναστεύονται .κι έτσι τα θέλουμε πάντα κοντά μας
όποια έκφραση κι αν έχουν
:-)
mrs smith,
"o ενίοτε παράλυτός μου νούς,ονειρεύεται πως χορεύει"
ζεστά χαμόγελα-σ΄ευχαριστώ-πολύ
Δημοσίευση σχολίου