αυτοαγιασμός;

(APRI GORNIK,2002,λάδι σε καμβά)

.

Τρέμει εύθραυστο και φλύαρο-γυμνό γλιστράει εδώ κι εκεί μέσα στης μορφής του την αστάθεια.Υποβόλιμο μιμείται όλες τις μεθόδους της γεωμετρίας

.Απλόχερο,σπάταλο.παράφορο,υδρατμός-πάγος,μιά βλάβη του συγκεκριμένου.

Η ακούραστη εμμονή της ανακύκλησης,στη δική του πάντα εντροπία.

Χωροφοβικό-και να η άγρια ροπή του να ξεφεύγει,σαν αιχμάλωτο σκυλί που κόβει κάθε τόσο το λουρί.

Κρύβεται σε πέτρες σαν ζώο-σε σχισμές σαν φίδι.

Σέρνεται αργοκίνητο-ξέφρενο σαν τη νόηση του χρόνου μέσα μας.

Ρευστό,αδιανόητο,σαν των ημερών μας το σώμα.

Υπάκουο-κάθε στιγμή υπογράφει-με τα γύρω-

μιά άνευ όρων συνθηκολόγηση.

Στις πτώσεις όλο ψεύτικα κατάγματα-ένας αληθινός κλόουν στις απρόβλεπτες μεταμορφώσεις του.

Πέφτει σαν άδειο σακί.Σαν κορίτσι που το μάλωσαν και τού παράλυσαν οι νερένιοι του μηροί.

Σωριάζεται στον ολόσωμο καθρέφτη των καπρίτσιων του.Χαμογελά.χάνεται,

ανεβαίνει στον ουρανό.