"το γλυκό σου,δε θα το φας;"

(δικό μου,μολύβι σε χαρτόνι απο το 1999)

.

"..δεν ξέρεις απο πού ξεκίνησες,πού πήγαινες,τι επιζητούσες,δεν ξέρεις πιά,δεν θυμάσαι ποιές απ΄αυτές τις μεταμορφώσεις εφαρμόζουν στα πράγματα,αφού πράγματα πιά δεν υπάρχουν παρά μιά κυμαινόμενη ρευστότητα ως το μαγικό αρχέτυπο α μ ε τ α μ ό ρ φ ω τ ο που,

.

μένοντας ακίνητο,εμπεριέχει όλους τους μηχανισμούς των κινήσεων και των μεταμορφώσεων,τόσο που,είτε ανεβαίνεις στον φάρο τού Γυθείου,είτε πίνεις τον καφέ σου στο παραλιακό καφενείο τού Κιάτου,είτε κοιτάζεις μιά γυναίκα που χτενίζεται,είτε ένα άγαλμα που απλώνει το δεξί του χέρι χωρίς να παίρνει ή να δίνει τίποτα,

.

ακούς ακατάπαυστα τον παλμό του α μ ε τ α μ ό ρ φ ω τ ο υ ανάμεικτον με τους κρότους τού βενζινόπλοιου,με τους χτύπους απ΄τα πούλια στο τάβλι κι όλα αποκτούν μια καταπληκτική φυσικότητα (αναγκαιότητα, πες) που ανοίγει χωρίς έκπληξη το στόμα σε μιάν θαυμαστικήν αφαίρεση ως την υποταγή,ως την ευφρόσυνη αίσθηση τού α ν α π ώ λ ε σ τ ο υ."..

.

.

(απο το "Ο Γέροντας με τους χαρτα'ι'τούς-ΕΙΚΟΝΟΣΤΑΣΙΟ ΑΝΩΝΥΜΩΝ ΑΓΙΩΝ-Γ.Ρίτσος)

-χωρίς τελεία,με μιά πνοή,όπως η κάθε σκέψη-