βρεγμένες εικόνες αποζητώ
δίπλα σε θάλασσα ήρεμη
στα ύψη συναισθημάτων
στον όρθρο της ψυχής.
σκόνη υγρή αφήνοντας πίσω μου
ξυπνάω όνειρα
αγγίζοντας τα κοφτερά της αστραπής
Χάθηκαν
σαν θαύμα τα μικρά
τα καθημερινά
έγιναν χειρονομίες απαλές
και μικρές φυσαλίδες
που σκάνε σε χίλια χρώματα
πάνω στο νερό.
Δονήσεις
όσες χωράει το κίτρινο
πισώπλατα της νύχτας και της μέρας
τρυφερά
μεταμφιέζουν την ένωση
σε διάστημα, σε μαύρο, σε τίποτα.
17 σχόλια:
Ερμια
Τα κειμενα σου και οι υπεροχοι πινακες με οδηγουν σε μια αλλη διασταση.Με γεμιζουν γνωση και ενδιαφερον για ενα κοσμο της τεχνης και της ποιησης.
Είσαι ξεκούραση της ψυχής. Και να ξέρεις ότι απολαμβάνω και τα κείμενα και τα σχόλιά σου που είναι βαθιά κι όχι γραμμένα στο φτερό, από ανάγκη... Την καλημέρα μου.
Ενταξει, εξαιρετικο το ποστ.
Μπραβο σου.
μικρές φυσαλίδες
που σκάνε σε χίλια χρώματα!
όμορφοι οι στίχοι και οι φωτογραφίες τέλεια συνδοιασμένες!
κυρίως το δεύτερο σκίτσο πραγματικά πολύ ζωντανό!
καλό σου σαββατοκύριακο
Σαν άλλος Ματίς δηλώνω πως ονειρεύομαι μιά ήρεμη ισορροπημένη καθαρή τέχνη.Σαν αυτή που έχεις εδώ δα.Σε προλαβαίνω,ξέρω ξέρω την απάντηση σου.....
Kαλή σου μέρα!
Μου αρέσουν οι δονήσεις της ψυχής και του σώματος.
Μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις,στο ξαναλέω.
:)
πανέμορφο!
καλή σου ημέρα!
πράσινο λικέρ,
είναι που τέχνες σαν τη ζωγραφική-αλλά κι όλες τις άλλες-είναι σα να προεικάζουν ή και να μορφοποιούν και επιδιώξεις και αναστολές μας.εννοώ,πέρα απο το ταξίδεμα.
και πολύ χαίρομαι που σε κεντρίζουν για ψάξιμο.το ίδιο παθαίνω..
:-)
Δώρα!
ξεκούραση και της δικής μου ψυχής είναι το ψάξιμο ανάμεσα σε τόσα αριστουργήματα για να ξεχωρίσω κάθε φορά κάποια για να τα δούμε μαζί.
προσωπικά πιστεύω πως "η ακρίβεια δεν είναι η αλήθεια" γενικά στη τέχνη,αλλά κάποιες φορές ο δαίμονάς μου με πάει και στον συμβολισμό.γι αυτό ακροβατώ μεταξύ συναισθήματος(στην έκφρασή του) και τού αντίθετου, της αναπαράστασής του.Κι ο μόνος τρόπος για τη δική μου..γαλήνη,είναι η παράθεση και αυτών και των άλλων..
(πολύ-πολύ σ΄ευχαριστώ)
zero,
χαρά μού προκαλεί η γνώμη σου
αφού η ..μονομανία μου με τη ζωγραφική είναι φανερή (και χωρίς jack daniels -αστειεύομαι)
Νεράιδε,
το παιχνίδι με τα χρώματα είναι πάντα και παιχνίδι τής σκέψης
vive la revolution surrealiste και στη ζωή :-)
Tάκη!
ε γελάω με την΄δική σου ηρεμία μπροστά στον δικό μου ανδαλουσιανό σκύλο που γαβγίζει παρά τα γλυκά της Μάρθας!
όλα θα πάνε καλά,
είναι γιατί δεν σηκώνουν αντικατάσταση.οι δονήσεις είναι πάντα συγκεκριμένες.ξέρουμε και απο πού προέρχονται και πού πάνε
(και σ΄ευχαριστώ πολύ!)
mist,
πολύ χαίρομαι που σε βλέπω εδώ-στα δικά σου μέρη πολύ καιρό τώρα βυθίζομαι αθόρυβα στις σταγόνες σου απο μελάνι.
ωραίος συνδιασμός κειμένων και πινάκων!! :-)
roadartist,
χαίρομαι που σου αρέσει και που σε "βλέπω"
:) Ευχαριστώ ερμία για το καλοσωρίσμα.. :)) Θα έρχομαι..ε...
Δημοσίευση σχολίου