(Φίλιππος Μάνος,δύο φιγούρες).
στων αισθήσεων τις βροχές
είκοσι εικόνες ώχρας
με φόντο νεροκηλίδες
στο πρόσωπό του.
ξεναγήσεις προσμονών
σε καμβά υστερόγραφων
τών μεσημεριών
αφημένων
σε δυο δάχτυλα κόκκινο κρασί
αστραπή χρωμάτων στο χάος
του άσπρου.
26 σχόλια:
μια σταλια ομορφια
στα δικα μου ματια
απο πινακα και στιχους
και την ασπρη αγαπη.
αυτός ο πίνακας μου άρεσε πολύ!
"M’ αρέσουν τα μικρά ποιήματα
γιατί είναι του χεριού μου
που μέσα τους δεν χάνομαι
και βγαίνω απ’ το λαβύρινθο
πριν να μου βγει η ψυχή.
Kαι το ίδιο το Aνέφικτο
είναι πελαγωμένο."
αφιερωμένο στην "αστραπή των χρωμάτων"
με ζεστές καλημέρες :)
Καλημερα..Με μερικους πίνακες "κολλαω" τοσο πολυ που δεν μπορω να διαβασω με τιποτα τα λογια απο κατω..
Σορυ αυτό επαθα..:) ΤΕΛΕΙΟΣ πινακας μου αρεσε πολυ!!
Αλίκη καλημέρα σου,
πολλές στάλες ομορφιάς απο τον πίνακα τού Μάνου.εικόνα που ξεπερνάει την κόχη και πάει στο βάθος τών ματιών.
mr.di
χαίρομαι πολύ -κάποια στιγμή θα βάλω άλλον έναν δικό του πάνω δεξιά στη σελίδα.είναι σύγχρονος ζωγράφος με πολύ έντονη ατμόσφαιρα σε ότι ζωγραφίζει
:-)
onlysand,
στα κείμενα τού Αραγκόν που διαβάζω μετα μανίας τελευταία είδα χθες το εξής:"να γράφεις καλά είναι σα να περπατάς ίσια.αλλά αν τιτιβίζετε μη μού προσφέρετε αυτό το καταθλιπτικό θέαμα.Κρυφτείτε.πρέπει να ντρέπεστε γι αυτό."
πάω να κρυφτώ.
:-)
roadartist,
είναι όντως υπέροχος
και κάθε φορά που τον κοιτάζεις,βρίσκεις νέες γωνίες και γραμμές που δεν είχες ανακαλύψει
καλημερούδια
Έλα, τώρα, καλή μου ΕΡΜΙΑ!...
γιατί με κάνεις να κοκκινίζω;
αφού ...τιτιβίζω! - δεν ακούς;!...
Εγώ, πάλι, διαβάζω τώρα τον Χρόνη Μπότσογλου ("Το χρώμα της σπουδής") - η άσχετη της εικόνας... ;(
Nανά,
γελάω.
όσο είναι αναρτημένο αυτό το ποστ και το συγκεκριμένο τού Αραγκόν,εγώ είμαι κρυμμένη :-)
Καλημέρα Ερμία.
Μια στιγμή, μια αιωνιότητα...
για τον πίνακα στο ποστ σου.
Αν και ο πάνω δεξιά μου αρέσει περισσότερο. Μου δίνει την αίσθηση της διάρκειας.
Δεν ξέρω πια τι είναι πιό σημαντικό.
Να κυττιούνται στα μάτια ή να κυττούν και οι δύο στην ίδια κατεύθυνση?
"αστραπή χρωμάτων στο χάος του άσπρου"...εξαιρετικό,
αλλά υπάρχει πράγματι αυτό που ονομάζουμε "άσπρο" ή απλά η ικανότητα της όρασής μας είναι πεπερασμένη?
Αναρωτιέμαι δηλαδή , εάν ένας ζωγράφος ήθελε να ζωγραφίσει κάτι "περί του άσπρου" τι θα μας παρουσίαζε?
Με το που ήρθα σε γέμισα ερωτήσεις.
Έχω κι'άλλες βέβαια, αλλά σταματώ εδώ.:)
Υπέροχος ο πίνακας!Και επειδή πήρε το μάτι μου κείμενο του Αραγκόν,θυμήθηκα το "Κι αν να ξανάρχιζα μου μελλόταν,τον ίδιο δρόμο θα κάνα ευθύς"...
Πόσες φορές...και με τι κόστος...Ας είναι!
Καιρός μου να κρυφτώ...:-))
άσπρο... γεμάτο χρώματα
σαν τη ψυχή μας όταν λούζεται απ΄ το φως της χαραυγής...
η δύναμη των λόγων σου ερμηνεύει κατ΄ ουσίαν τον υπέροχο αυτό πίνακα!
μια μεγάλη, φωτεινή καλημέρα σου στέλνω μετά από αρκετό διάστημα σιωπής...
Υπέροχος ο πίνακας του Μάνου,κάθε φορά που μπαίνω στο blog σου κολλάνε τα μάτια μου πάνω του και δε λένε να ξεκολλήσουνε. Πειράζει να στον δανειστώ για το αρχείο μου;
όμορφες οι λέξεις
αισθήσεων βροχές
αστραπή χρωμάτων στο χάος
της αγάπης!
Πολύ ωραίος ο πίνακας του Φ.Μάνου
όπως και το κείμενο!
Καλημέρα Ερμία!
mrs smith,
χαίρομαι που σε βλέπω-σε "διαβάζω" καιρό και ..τρελαίνομαι για τέτοια ερωτήματα ;-)
κι εμένα ο πάνω δεξιά με κεντρίζει πιό πολύ με δεδομένο οτι κι οι δυό είναι καταπληκτικοί.ειδικά η τεχνική του που ενώ είναι λάδι μού θυμίζει λαδοπαστέλ.
σ αυτό που αναρωτιέσαι ως προς τις ματιές τους,να βάλω δίπλα και τη δική μου;είναι κάτι που να έχει σημασία στις στιγμές πέρα απο τις ίδιες;
γιά όσα αναρωτιέσαι για την ανίχνευση τών ορίων μεταξύ ορατού και μη-στα χρώματα,τεράστιο,υπέροχο θέμα.
με βοήθεια,μπορεί να μαζέψω υλικό για τα χρώματα και να το βάλω εδώ.
τεχνικά το άσπρο θεωρείται μη-χρώμα και ταυτόχρονα είναι η σύνθεση όλων τών χρωμάτων.στα αρχαία χρόνια χρησιμοποιόταν αυτούσιο μαζί με το μαύρο το πρασινο το μπλε και το κίτρινο(Πολυγνώτεια χρώματα)- όταν άρχισαν να έχουν εφαρμογή οι φωτοσκιάσεις που ορίζουν ένα χώρο.
τότε άρχισε κυρίως-και αν το θυμάμαι καλά,θα το ψάξω όμως-η χρήση τών χρωμάτων 'οπως χρησιμοποιούνται απο τη φύση και όχι στο ψευδαισθησιακό επίπεδο(πχ χρώμα τής θάλασσας)
σ΄εμένα,το άσπρο,μού είναι αγαπημένο μαζί με ελάχιστο άλλο χρώμα-ανάλογα το ποιό-για να το κάνει πιό φωτεινό.
(μιά τίντα πάντα με ..σώζει(;) στους ερασιτεχνισμούς μου!)
ρίξε μιά ματιά αν έχεις χρόνο και στο προηγούμενο ποστ για τους μονοχρωματικούς πίνακες
πολύ σ΄ευχαριστώ :-)
utopia,
δεν θα έκανα με τίποτα τον ίδιο δρόμο,αλλά δεν με λένε Λουί,οπότε μπορώ να λέω ότι θέλω..
κι αφού βρήκαμε πεδίο αναφοράς κοινό,να ένας ακόμα ..Αραγκόν:
"είναι πειρασμός να αναπτύξεις μιάν εικόνα,να την αναπτύσσεις σημαίνει ήδη να τη διατηρείς."
;-)
σα!
πολύ χαίρομαι που σε ξαναβρίσκω και εδώ και στη σελίδα σου :-)
ζεστές ευχές και απο μένα
με το χιόνι έξω να θυελλίζει σκέφτομαι πως τις καταιγίδες μας εντός και εκτός,μπορούμε να τις δούμε και σαν τέχνασμα προοπτικής..:-)
ναυτίλε,
και το ρωτάς;;!
θα κοιτάξω να σού βρω κι άλλους δικούς του για να στούς στείλω
:-)
skoinovatis,
όλα μιά εσωτερική θάλασσα είναι,και εκφράζεται γιατί οι θάλασσες μικρές μεγάλες,δεν χωράνε.
(θυμήθηκα έναν πίνακα τού Πάσμορ με τίτλο "εσωτερική θάλασσα",τής δεκαετίας τού ΄50 πρέπει να είναι και μπορεί να σού θυμίσει τις περιελίξεις που φτιάχνουμε αφηρημένοι σ΄ένα χαρτί σε στιγμές πίεσης ή και αναμονής)
πορτοκαλί, χρώμα της στοργής, με τη ματιά ενός ερωτευμένου ιμπρεσιονιστή :)
... αστραπή χρωμάτων στο χάος του άσπρου... Παναγία μου, είσαι φωτιά... Θαυμάσιος πίνακας...
ηλιογράφε!
για το πορτοκαλί,αγαπημένο μου χρώμα κι εμένα-συμφωνούμε.
ως προς το ερωτευμένος συμφωνούμε επίσης!
εκεί που θα ..φαγωθούμε είναι ως προς το "ιμπρεσιονιστής" :-P
το χρώμα του εξπρεσιονιστικό :-)
(με αρκετά στοιχεία "παιδικής"-πρωτόγονης τέχνης αν κοιτάξεις και άλλους πίνακές του.γενικά αφαιρετικός,φτιάχνει άπειρα σχέδια και αφαιρεί σταδιακά τα περιγραφικά στοιχεία κρατώντας τα πιό ουσιαστικά)
βασιλική,
υπέροχος είναι,βλέποντας τους το ίδιο σκέφτομαι-τα χρώματα είναι αισθήματα
φιλιά και ευχές
Εγώ σε ευχαριστώ ερμία, για τους δρόμους που μου ανοίγεις.
Διάβασα αυτό που μου υπέδειξες.
Παρ' όλα αυτά και εν όψει την παρελθούσης χιονόσκεπης Αθήνας, θα μπορούσα να πω, ότι βρήκα μια απάντηση στη φύση :)
mrs smith,
γελάω..η φύση δίνει τις καλύτερες απαντήσεις και δεν χρειάζεται ουτε καν βιβλιογραφία!
ευχές πολλές
Δημοσίευση σχολίου