Δευτέρα 10 Μαρτίου 2008

"δεν μπορείς να απογειωθείς μόνο τρέχοντας και πηδώντας..χρειάζεσαι φτερά"

(Richard Long, installation 2004)
.
κάποια στιγμή είχα μείνει στα άχρωμα (achromes) και κάπου δίπλα στον Μαντζόνι που ήθελε να απελευθερώσει την επιφάνεια τού ζωγραφικού έργου απο κάθε συμβολισμό (και συνεκδοχή)."Ενα άσπρο δεν είναι πολικό τοπίο ούτε υλικό σε εξέλιξη ούτε ένα αίσθημα ή ένα σύμβολο:μιά λευκή επιφάνεια που είναι μόνο μιά λευκή επιφάνεια και τίποτε άλλο"..
Αυτή ήταν η μιά πλευρά τού Μαντζόνι γιατί είχε και δεύτερη (η βασικότερη άποψή του ήταν πως ο άνθρωπος είναι ουσιαστικά ελέυθερος,θα πρέπει όμως να το καταλάβει)..
Ξεκινούσε επιτιθέμενος στις ιεραρχίες και στις αξιώσεις τής τέχνης προάγοντας ανθρώπους στο ύψος τών έργων τέχνης.Οπως ο καθένας ήταν καλλιτέχνης έτσι και ότι παρήγαγε ο καθένας ήταν έργο τέχνης..
Η αναπνοή του,το αίμα του,τα περιττώματά του θα μπορούσαν να συσκευαστούν και να πουληθούν..
Η ειρωνική του στάση και οι μέθοδοί του επεκτάθηκαν και απο άλλους μετά τον πρόωρο θάνατό του(αναρχικές εκδηλώσεις σε ευρώπη και αμερική μέσα απο το κίνημα fluxus)
To Φλούξους όπως και το κίνημα Νταντά στόχευε στην απαλλαγή τού ατόμου απο κάθε αναστολή,φυσική,διανοητική και πολιτική..
Ηταν μιά ακόμα απόπειρα επίθεσης κατά τής ιδέας οτι ο καλλιτέχνης αποτελεί μιά ξεχωριστή ύπαρξη και έναντίον τής ταύτισης τής δημιουργικότητας με τα στενά όρια τής ζωγραφικής και τής γλυπτικής.

Τα χρόνια που πρωτοεμφανίστηκε το φλούξους ακολούθησαν δυό πράγματα.Συνεχίστηκε η αναζήτηση στρατηγικής στη τέχνη και μαζί η πίστη στη ενοποιητική ή απελευθερωτική της δύναμη.Ειδικά στη ζωγραφική τής δεκαετίας τού ' 60 παρατηρήθηκε μια επιστροφή στη "τάξη".
Γενικότερα πάντως η αντίδραση στην αναρχική αντιμετώπιση οδήγησε σε ένα είδος φορμαλισμού και μιά απομάκρυνση απο τα προβλήματα΄τού κόσμου έξω απο τη τέχνη..

(Robert Ryman)
.
Στη μινιμαλιστική τέχνη για παράδειγμα το (καλλιτεχνικό) θέμα μπορεί να αναλυθεί με όρους που παρέχει μόνο το ίδιο το θέμα.Ο Ράινχαρντ φθάνει στην 'εσχατη μαύρη ζωγραφική παίρνοντας την έσχατη αναγωγή τής ζωγραφικής και η επόμενη γενιά βρίσκει ένα τρόπο να προχωρήσει αυτή την αντίληψη.Εμφανίζεται η εννοιακή τέχνη (conceptual art)..
Είναι όρος που ταυτίστηκε με ακατάληπτα πολύπλοκα γραπτά,με κρυπτογραφικά μηνύματα απο τον καλλιτέχνη προς το ..σαστισμένο του κοινό.
"Ο όρος εννοιακή υποδηλώνει πως η παραδοσιακή σχέση ανάμεσα στην ιδέα και στην έκφραση στο έργο τέχνης έχει κατα κάποιο τρόπο αλλάξει,'ετσι ώστε να τονίζεται περισσότερο η ιδέα απ΄ότι το τελικό αποτέλεσμα."

Προέκυψε όμως ένα παράδοξο "Πολλοί απο τους ζωγράφους αυτής τής γενιάς ενδιαφέρονταν ειλικρινά να ξεπεράσουν τόσο την περιορισμένη λειτουργία τής τέχνης όσο και τον ενδοστρεφή φορμαλισμό τών μινιμαλιστών τής προηγούμενης γενιάς"
την εννοιακή τέχνη και τα παράγωγά της,ακολουθεί η φωτογραφική τεκμηρίωση που αντικατέστησε στη πραγματικότητα τη ζωγραφική σαν τρόπος έκφρασης πολλών καλλιτεχνών."Παραστάσεις που προσπαθούν να γεφυρώσουν το χάσμα ανάμεσα στη τέχνη και το χορό ή τη μουσική και που μπορούν να θεωρηθούν απόγονοι τού Φλούξους,λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο"

Στις αρχές τού '70 μιά νέα υφολογική αλλαγή.Μιά επιστροφή στη ζωγραφική,κατι σαν αντίδραση στον κορεσμό τής μινιμαλιστικής προσέγγισης (Μεταεννοιακή-post conseptual).
Ενας αμύητος θεατής δεν βλέπει μεγάλη διαφορά ανάμεσα σ΄έναν μονόχρωμο πίνακα και σ΄έναν άλλον,και δεν υπάρχει τίποτα που να τον βοηθάει να διακρίνει αυτό που αντιπροσωπεύει μιά καλλιτεχνική πρόθεση απο εκείνο που δεν είναι παρά μιά διακόσμηση τοίχου..

(Robert Ryman)
.
Ο υπερ-ρεαλισμός (hyper-realism) ή φωτορεαλισμός-όπως εφαρμόστηκε απο τους Close, Estes, Morley- είναι ένας διαφορετικός τρόπος να λυθεί το πρόβλημα τού τι έπρεπε να γίνει με τη ζωγραφική μέσα απο μιά διαφορετική απόπειρα.Αρχικά ήταν μιά απλή αντίρρηση κατά τής αφαίρεσης και τής προσπάθειας να διανοητικοποιηθεί η ζωγραφική.οι εικόνες επιλέγονταν με τους πιό αυθαίρετους τρόπους..αυτοκίνητα,μηχανές,προσόψεις καταστημάτων,γυμνά,ήταν τα πιό συνηθισμένα θέματα.Ο στόχος,μέσα απο αλλαγές,ήταν να αποκτήσουν μια κομψή εμφάνιση έγχρωμης φωτογραφίας.
Να καλυφθεί η επιφάνεια με μιά πειστική "πραγματική" παρουσία..
Τι βλέπω.. Μιά πόλωση..Απο τη μιά την τέχνη να τραμπαλίζει ανάμεσα σε δοτές υφολογικές αλλαγές και "καινοτομίες".Στη μιά άκρη η τέχνη που απεικονίζει ένακόσμο όπως είναι και απέναντι η ιδέα τής τέχνης σαν στρατηγική που αναπόφευκτα συνεχίζει μιά διαδικασία εξέλιξης στα χνάρια τού ντυσάν όσο κι αν κινδυνεύει να γίνει ενδοστρεφής.κι αν η στρατηγική δείχνει να αλλάζει τη φύση τής τέχνης,δεν παύει να είναι η φυσική της εξέλιξη,αναπόφευκτη μέσα στην ιστορία τής τέχνης..
(Giorgio Griffa,acrylic)


.
"Πίσω απο όλες τις προσπάθειες να επεκταθεί το πεδίο τής τέχνης κρύβονται τα συμπτώματα μιάς δυσφορίας για τον παραδοσιακό ρόλο της που δεν μπορεί να αλλάξει μόνο με τη στρατηγική.Η ζωγραφική έχει γίνει μιά πολύ περιορισμένη γλώσσα και απασχόληση,μιά ειδικευμένη δραστηριότητα σε μιά κοινωνία που είναι χωρισμένη σε πεδία ειδόκευσης.Με το να δεχτεί κανείς τέτοιο καταμερισμό,αποδέχεται την ιδέα πως μόνο ορισμένες εκλεκτές υπάρξεις είναι δημιουργικές."
Ο Μαντζόνι πίστευε πως η τέχνη έπρεπε να είναι το οτιδήποτε.Αλλαγές στα μέσα ή στο ύφος ή στη στρατηγική δεν σημαίνουν τίποτα απο μόνες τους-γιατί κάθε τέχνη προέρχεται απο τη δημιουργικότητα τού ανθρώπου.Αλλά και πάλι όλα αυτά δηλώνουν μιά πίστη και όχι κάποιο σχέδιο για δράση..
.
(Daniel Buren,painted pine-wood,1945)
.
"Αν οι υφολογικές αλλαγές οδηγούν σε αδιέξοδα και οι στρατηγικές γίνονται ενδοστρεφείς,αυτό σημαίνει πως όλο το πρότυπο που γίνεται παραδοσιακά δεκτό σαν τέχνη,χρειάζεται αναθεώρηση.Το παλιό πρότυπο είναι αυτό που έγινε αναπόφευκτο απο το γεγονός που θεμελίωσε τη σύγχρονη δυτική κοινωνία όπως την ξέρουμε με τον καταμερισμό της σε χωριστά πεδία δράσης: τη γαλλική επανάσταση.Το αστικό καθεστώς δημιούργησε το σύστημα τών ακαδημιών που έμελλε να χωρίσει την επιστημονική ανάλυση απο τη φιλοσοφική σκέψη,την τεχνολογία απο την επιστήμη, την επιστήμη απο την τέχνη.


(Jan Dibbets,"construction sea" 1973)
Το αποτέλεσμα είναι η αλλοτρίωση τού σημερινού ανθρώπου,η ανικανότητά του να συνδέσει το πνευματικό και το υλικό ή να συλλάβει το σύνολο τού κόσμου του.Σ΄αυτόν τον κατακερματισμένο κόσμο,η τέχνη παραμένει μιά δραστηριότητα χωρίς προκαθορισμένα όρια.Οταν αυτός ο ανοιχτός χαρακτήρας της γίνεται δεκτός σαν κάτι το αρνητικό,οδηγούμαστε στα αδιέξοδα και στις κοινοτοπίες που έχουν χαρακτηρίσει μεγάλο μέρος τής σύγχρονης τέχνης."
(Daniel Buren "vatiable/invariable")
.
Αν θεωρηθεί όμως σαν πρόκληση ίσως φανεί μιά διευρυμένη έννοια τής τέχνης που να απλώνεται πάνω σε όλους τούς κλάδους-να ρίχνει γέφυρες και στη διαίσθηση και στη νόηση,να ακροβατεί συνδέοντας τάξη και χάος..
Fifty years of art: P.Sletter
History of Modern Painting: H.Reed

(αυτές οι σκέψεις και οι αναφορές έγιναν με αφορμή τα post και τα σχόλια στις 5 και τις 10 Μαρτίου,τού σκοινοβάτη)

34 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δύσκολα τα χωράφια αυτά μικρή και αμφιλεγόμενα.Η Μάρθα λέει πως είναι οι δεκαετίες του αναμασήματος....
Σου βρήκα για τον Μαντζόνι αλλά δεν σε πρόλαβα!

τακ.αντ.(τι έγινε με αυτό το μαραφέτι.Nτε και καλά να με βγάλει ανώνυμο)

skoinovatis είπε...

Η ζωγραφική είναι η πιο εκπληκτική μάγισσα. Μπορεί να μας πείσει ότι αποτελεί την καθαρή Αλήθεια μέσα από τις πιο οφθαλμοφανείς αναλήθειες.
ΖΑΝ-ΕΤΙΕΝ ΛΙΟΤΑΡ.
Ερμία, σ'ευχαριστώ εκ βαθέων! Είμαι πολύ χαρούμενος που κάποια ποστ και σχόλια έγιναν αφορμή για αυτή την υπέροχη ανάρτηση.
Ενδιαφέρον τύπος ο Ματζόνι(...ο άνθρωπος είναι ουσιαστικά ελεύθερος, θα πρέπει όμως να το καταλάβει). Θα ψάξω για αυτόν.
Υπάρχει ένα έργο θεατρικό της Yasmina Reza
που λέγεται ART [Έργο Τέχνης]. Δεν ξέρω αν το ξέρεις, και θα 'θελα να βρω έναν τρόπο να στο στείλω,να το διαβάσεις.Τελικά είναι όλα τα σχετικά με την τέχνη εντελώς υποκειμενικά ή υπάρχουν και αντικειμενικά κριτήρια;

Σαν σκηνοβάτης θα συμφωνήσω με τον P.SLETTER

Να 'σαι πάντα καλά!
Την καληνύχτα μου!

zero είπε...

Ναι, ενταξει... αυτο ειναι Τεχνη.
Καταπληκτικο ποστ.
Τα λατρευω αυτα τα ποστ που κανεις.
Την καλησπερα μου.

ναυτίλος είπε...

Υπέροχη όπως πάντα ...Δύο φορές επανήλθα και το ξαναδιάβασα . Χάρη σε σένα ανακάλυψα και τα εξαιρετικά έργα του Ryman (κι όχι μόνο).

Mr.Di είπε...

O mr.Di Διάβασe 2-3 φορές το κείμενο αλλά, αν και του άρεσε, παρέμεινε τυφλός. Όχι βεβαια ότι φταίει το κείμενο. Η βαθειά του άγνοια είναι η αιτία. Δεν ξέρει τι είναι το φλούξους, για την ακρίβεια πρώτη φορά άκουσε περί αυτού, δεν γνωρίζει την εννοιακή ζωγραφική, αν κι απ' αυτό που διαβάζει σίγουρα δεν πρόκειται να τρέξει για να μάθει πολλά γι' αυτήν, και αδυνατει να καταλάβει τι είναι αυτό που μπορεί να κάνει ένα μονοχρωματικό πίνακα έργο τέχνης ενώ ο δικός του τοίχος, που έχει ένα θαυμάσιο χρώμα, παραμένει ένας ακόμη ένας μπογιατισμένος τοίχος. Οχι βέβαια ότι έχει καμμιά πρόθεση να του αποδώσει καλλιτεχνική αξία, αλλά όντας ερωτευμένος με την έπαρση του ότι είναι μια βαθειά καλλιτεχνική φυση, σκέφτεται και γιατί όχι, αφού το λέει κι ο Μαντζόνι. Ωστόσο επειδή δεν εννοεί να παραιτηθεί κι από την ανάγκη του να είναι ένας «καλλιεργημένος» άνθρωπος, αναρωτήθηκε και πάλι, όπως και άλλες φορές στο παρελθόν και όχι μόνο με αφορμή τη ζωγραφική. Τελικά πρέπει να γνωρίζει κανείς ιστορία της ζωγραφικής για να δει ένα πίνακα; Πρέπει να κατέχει τις εκφραστικές τεχνικές της και τους συμβολισμούς που αναπτύσσει μια τέχνη για να μπορεί να την προσεγγίσει; Πρέπει να κατέχει τη γλώσσα που αναπτύσσουν οι περί αυτήν στο λόγο τους γι’ αυτήν για να μπορεί να συγκινηθεί και να καταννοήσει; Πρέπει να παίζει στα δάχτυλα τις σχολές και τις αντιπαραθέσεις τους για να μπορεί να έχει μια άποψη; Η συγκίνηση που αποκομίζει έχει να κάνει με την ιδέα, «το μήνυμα» του έργου ή είναι άλλης φύσης και τι είδους είναι αυτή; Φυσικά υπάρχουν κι άλλα που τον βασάνισαν κατά καιρούς, αλλά ελπίζει ότι αν απαντήσει σε μερικά απ’ αυτά θα περάσει το έτος. Βοηθήστε τον, δεν είναι κακός, άσχετος είναι :-)

zero είπε...

Την καλησπερα μου.
Το ξαναδιαβασα το ποστ.
Παρα πολυ καλο ποστ.

ερμία είπε...

Tάκη,
δεν ξέρω,δεν είμαι σίγουρη για το τι είναι,είναι πολύ πρόσφατες δεκαετίες και στην ουσία δεν έχουν μπεί σε καμμιά "καθημερινότητα" εκτός απο ελάχιστα στοιχεία πασίγνωστα.Διάβαζα για την "κουρτίνα τής κοιλάδας" τού Κρίστο,με εφαρμογή νόμων τής μηχανικής στη "τέχνη" ώστε να τεντωθεί μια τεράστια πορτοκαλί κουρτίνα απο τη μιά άκρη ενός φαραγγιού στην άλλη στα 1970..Η εικόνα είναι όμορφη.μιά πορτοκαλιά φτερούγα να πάλλεται με τον αέρα.
σε όλα αυτά παρόν και το εμπόριο-φυσικά..
:-)

ερμία είπε...

σκοινοβάτη,
πολύ όμορφο αυτό που γράφεις τού Liotard ειδικά αν πάρεις υπόψη πώς πρέπει να γράφτηκε τον 18ο αιώνα.
Για το θεατρικό που αναφέρεις δεν το γνωρίζω καθόλου.Υπάρχει εδώ;κυκλοφορεί;αν όχι θα σού γράψω και κάποιο τρόπο θα βρούμε.και σ΄ευχαριστώ που το σκέφτηκες!
"Τελικά είναι όλα τα σχετικά με την τέχνη εντελώς υποκειμενικά ή υπάρχουν και αντικειμενικά κριτήρια;" αναρωτιέσαι..
μιά τρυφερή αναρχική ανάλυση λέει πως κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει τη φύση τού καλλιτέχνη,ούτε υπάρχουν συνθήκες που να καθορίζουν την εκκεντρική του ύπαρξη,και άρα η τέχνη στην ουσία της είναι μακριά απο πολιτική,ανεξάρτητη απο ηθική και απο τις εγκόσμιες αξίες.Μιά άλλη άποψη,πιό κοντά στον μαρξισμό,τη βάζουν να συμβαδίζει με κάθε τι επαναστατικό και καινούριο.και υπάρχουν και πολλές άλλες.
αφού είναι έτσι η "θεωρία" θα μπορούσε να είναι διαφορετικά η "πράξη" απο τη πλευρά τού θεατή;
αφού κι εκείνος έχει μιά (κοσμο)θεωρία,κι εκείνος έχει ένα επίπεδο συμμετοχής ή όχι στην πραγματικότητα,κι εκείνος έχει ένα επίπεδο (όποιο) κουλτούρας,διαφορετικά βλέπει,κρίνει,αποφασίζει αν τού αρέσει ή όχι,κάθε προιόν τέχνης που προέρχεται απο κουλτούρα άλλη απο τη δική του.ίσως..
Υπάρχει και η θεωρία που ορίζει σαν τέχνη το μέσο για την οπτική σύλληψη τού κόσμου.ο καλλιτέχνης πρώτα αντιλαμβάνεται και μετά εκφράζει.κι οτι όλη η ιστορία τής τέχνης είναι μιά ιστορία μεθόδων οπτικής αντίληψης-μιά ιστορία τών διαφόρων τρόπων που έχει ΔΕΙ ο άνθρωπος τον κόσμο..
η άμεση όραση τού καθένα μας διαφέρει αλλά όσο αφελές κι αν είναι αυτό δεν αμφιβάλω πως στην ουσία ο τρόπος που μαθαίνουμε να βλέπουμε δεν είναι παρά μιά σύμβαση τελικά.
αλλά για να μη σε κουράσω άλλο,να πω οτι η δική μου γνώμη είναι πως εξαρτιέται η άποψη που έχουμε απο την αισθητική μας υπό την έννοια με το τι την έχουμε παραγεμίσει..
:-)

ερμία είπε...

zero,
η αισθητική-μας-ζωή υποφέρει μόνιμα απο ασταθή ισορροπία,και συχνά,πολύ συχνά για να γλυτώσω απο τις "σκοτοδίνες",καταφεύγω σε τέτοια θέματα-να είναι καλά η βιβλιογραφία..
ε,ξέρεις πόσο χαίρομαι να "συναντιέμαι" με ανθρώπους που θέλουν να διαβάζουν τέτοια κείμενα
:-)

ερμία είπε...

ναυτίλε,
πολύ-πολύ σ΄ευχαριστώ
Για τον Ryman υπάρχει ένα βιβλίο που αφορά μινιμαλιστές-και περιλαμβάνει κι αυτόν φυσικά-δεν έχει μεταφραστεί,το είχα βρεί στον ελευθερουδάκη.λέγεται "Minimalism" και είναι εκδόσεις Phaidon Press
αλλά σίγουρα θα υπάρχουν κι άλλα
:-)

ερμία είπε...

mr.di,
να παρέμεινες "τυφλός" το θεωρώ αδύνατο εφόσον δεν είσαι :-P
το fluxus-πέρα απο το ..καταπληκτικό όνομα-είναι μιά σύμβαση για να περιγράψει ό,τι "περιέχει",όπως και η ενοιακή ζωγραφική ή σε άλλη περίπτωση το dada..Tις δε επεξηγήσεις μου τις θεωρώ αρκούντως ικανές και για να περάσεις το έτος και να μην αντιγράψεις απο τον μπροστινό σου!

δεν πιστεύω πως πρέπει κάποιος να ξέρει ιστορία τής τέχνης-και ποιός την ξέρει-για να δει έναν πίνακα..
άλλωστε δεν πιστεύω πως υπήρξε ποτέ καλλιτέχνης που να είδε τον κόσμο αντικειμενικά,αν και υπήρξαν τάσεις πολλές για να αναπαρασταθεί ο κόσμος όπως είναι στη "πραγματικότητα".σχεδόν πάντα η δραστηριότητα ήταν ερμηνευτική..
το ίδιο νομίζω πως κάνουμε κι εμείς βλέποντας έναν πίνακα.τον ερμηνεύουμε.σύμφωνα με ότι σκεφτόμαστε,ονειρευόμαστε,έχουμε μάθει,ανάλογα με τη δημιουργικότητά μας,ανάλογα με τη διάθεσή μας,ανάλογα με το τι είδους βλέμα έχουμε.
αλλά παραπέρα,όσο πιό "εξασκημένο' είναι το βλέμα,ίσως να μπορούμε να δούμε λιγο περισσότερα.κι αν τύχει και ξέρουμε ποιά ήταν η σκέψη ή η αφετηρία ή οι επιδιώξεις τού ζωγράφου,ίσως πλησιάσουμε και τη δική του ματιά.
ίσως μάς μιλήσει στα πιό εντός.
διαφορετικά,φθάνει το τι μάς κάνει απο τη πρώτη ματιά.Με μιά κουβέντα.ό,τι βλέπουμε νομίζω πως δείχνει ό,τι υπάρχει αποθηκευμένο μέσα μας.Κι η συγκίνηση που αποκομίζει-όπως ακριβώς το λες-μπορεί να προέρχεται και απο το "μήνυμα"-την αντιπαθώ αυτή τη λέξη-μπορεί όμως απλά να προέρχεται απο την αρμονία ή απο τα χρώματα ή τα σχήματα.Μάτια είναι κι ότι θέλουν βλέπουν,μυαλό είναι και τα μεταφράζει όπως θέλει..

κανονίστε να μού έρθετε με σκονάκια μετά το πάσχα!

ερμία είπε...

zero,
κι άλλα ευχαριστώ :-)

και με την ευκαιρία να ζητήσω συγγνώμη απο όλους για τα σεντόνια που άπλωσα..

skoinovatis είπε...

Eρμία,
Το θεατρικό δεν κυκλοφορεί...είναι μια σύγχρονη κωμωδία της περσικής καταγωγής Y.Reza και μεταφράστηκε από τα Γαλλικά.Έχει σχέση με την υποκειμενικότητα της τέχνης και το πως διαμορφώνει καμιά φορά τις ανθρώπινες σχέσεις,στη συγκεκριμένη περίπτωση την φιλία τριών ανδρών. Θέλω πολύ να το διαβάσεις(όποτε μπορείς),πάρε το μέϊλ μου απ'το προφίλ μου και στείλε μου μια ταχυδρομική διεύθυνση,θα στο στείλω με μεγάλη χαρά!
Ευχαριστώ για την απάντηση σου.
Είναι ένα θέμα που σηκώνει πολύ συζήτηση. Σε διαφορετικές εποχές, διαφορετικοί λαοί έχουν αναπαραστήσει τον ορατό κόσμο με τόσο διαφορετικό τρόπο.Άραγε οι πίνακες που σήμερα τους θεωρούμε πιστή απεικόνιση της φύσης θα είναι για τις ερχόμενες γενιές τόσο λίγο πειστικοί όσο είναι για μας σήμερα η Αιγυπτιακή ζωγραφική;
Ο Max J.Friedlander, λέει κάπου:
"Εφόσον η τέχνη συνδέεται με τον ανθρώπινο νου, κάθε επιστημονική μελέτη της τέχνης θα είναι αναπόφευκτα ψυχολογία. Μπορεί, βέβαια, να είναι και άλλα πράγματα, αλλά ψυχολογία θα είναι οπωσδήποτε."

Την καλημέρα μου!!!

Mr.Di είπε...

O mr. Di είναι και χαρούμενος και λυπημένος. Χαρούμενος γιατί του αρέσει κι αυτόν το fluxus, αν κι αυτή τη στιγμή οι συνειρμοί δεν τον βοηθούν να εντοπίσει το λόγο και γιατί πράγματι μπορεί να περάσει το έτος. Για τον ίδιο λόγο είναι και λυπημένος γιατί διατηρούσε την κρυφή ελπίδα να αντιγράψει από την μπροστινή του. Ας είναι, και να περάσει το έτος δεν είναι λίγο. Τώρα βέβαια αν τα θέματα επεκταθούν και στα αντικειμενικά και μη, στα βλέμματα και στα πιο εντός δεν ξέρει αν θα τα καταφέρει. Καθώς μελετάει με προσοχή την βοήθεια, όλο και πείθεται πως αυτό που σκέφτηκε πολλές φορές στη ζωή του είναι αλήθεια. Ναι δε χρειάζεται να ξέρει την ιστορία της ζωγραφικής ούτε ντε και καλά τα εκφραστικά της εργαλεία, τα σύμβολα ή τη γλώσσα που χρησιμοποιούν οι εκλεκτοί της οι ή γύρω απ’ αυτούς, για να συγκινηθεί, αλλά και πάλι αυτό μοιάζει λίγο σαν παραχώρηση, αφού παραμονεύει εκείνο το «εξασκημένο» του βλέμματος και κυρίως το άλλο περί της σκέψης ή της αφετηρίας ή των επιδιώξεων του ζωγράφου, που τον κάνουν να αισθανθεί ότι δεν θα προσεγγίσει ποτέ την πρώτης ποιότητας συγκίνηση. Ας είναι όμως, προκειμένου να εκτεθεί στην ταχυκαρδία της αντιγραφής από σκονάκια μετά το Πάσχα, αρκείται σ΄αυτό που μπορεί και με χαρά διαπιστώνει ότι μια άλλη σκέψη του δεν είναι και τόσο ανυπόστατη όσο φοβάταν. Για το «αντικειμενικά» ο λόγος. Ευτυχώς που πάντα η δραστηριότητα είναι ερμηνευτική γιατί αλλιώς τι λόγο θα είχε η τέχνη να υπάρχει ή, όπως μου το λεει συχνά, αν ήταν δυνατόν ο κόσμος να προσληφθεί αντικειμενικά, δεν θα ήταν κόσμος.

Ανώνυμος είπε...

ερμία είσαι.....η πυρηνικός φυσικός της ζωγραφικής!!!!!
τι να πω κι εγώ το χαιβάνι τώρα; :)

roadartist είπε...

Ερμία μου εκπληκτικό ποστ.
Χάρηκα τόσο το ποστ σου, όσο και τα σχόλια κάποιων αναγνωστών εδώ.
Καλή Κυριακή να έχεις!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Μια όαση λόγου και εικόνας το ποστ σου... Και για μένα τον μη τόσο σχετικό, ένα παράθυρο σε κόσμο άλλον (;).... :))) Σε ευχαριστώ, θεωρώ τις αναρτήσεις σου ένα μεγάλο δώρο. :))
Καλό απόγευμα!

Alkmini είπε...

χμμ τωρα αν με βαλεις εμενα στο ιδιο θρανιο με τον mr di εεε στην ιδια ταξη και οι δυο.
για το κινημα dada κατι εχω ακουσει, αλλα τα αλλα μου φαινονται κινεζικα. η ζωγραφικη και η καθε ειδους τεχνη μου αρεσει και με αγγιζει. πολυ θα ηθελα να ξερω και την ιστορια της καθε τεχνης, αλλα δεν με πειραζει που ενας πινακας ή ένας ζωγραφος μ αρεσει πολυ ,δεν μου κανει σχεδον τιποτα η με αφηνει αδιαφορη
για τους σχετικους πρεπει να ειναι χρησιμες πληροφοριες ερμια μου.
εμεις τωρα (εγω, mr.di και δεν ξερω ποιοι αλλοι) στην ιδια ταξη
:(
φιλακια

ολα θα πανε καλα... είπε...

Eυχαριστούμε για τα δώρα σου!
Πολύ ενημερωτικό το post.
Καλημέρα!

zero είπε...

Δεν μας πειραζουν τα σεντονια.
Τα θελουμε τα σεντονια.
Ειδικα αν ειναι ομορφα σαν τα δικα σου.
Την καλημερα μου.

akb8862 είπε...

Είναι η 3η φορά που το διαβάζω & αν βρω χρόνο πάλι θα το διαβάσω! Πολύ ωραίο. Εισαι ανεξάντλητη.
Να σαι ΟΚ!

Παπαρούνα είπε...

βρίσκω πολύ ενδιαφέροντα αυτά που γράφεις..
μια παρακληση μόνο: μεγάλωσε μια στάλα τη γραμματοσειρά! :)

Utopia είπε...

Υπέροχο το ποστ σου!!!
Πάντα γεμάτη μυστικά η ζωγραφική-
δεν ξέρω τελικά αν κάποια σχολή κατάφερε να μας τα...φανερώσει.
Ίσως και καλύτερα!:-))))

ερμία είπε...

skoinovatis,
σ΄ευχαριστώ για όλα!
πολύ σωστά το λες πως είναι μεγάλο,τεράστιο θέμα.κι εκτός απο τις παραμέτρους που βάζεις,μπορούν να προστεθούν κι άλλες,όπως η κοσμοθεωρία ή η "ένταξη" ζωγράφων σε κινήματα,επίσης,το θέμα τής "μεγαλοφυίας" στη τέχνη γενικότερα.όσο κι αν μάς αρέσει να αποσυνδέουμε τη τέχνη και απο την πολιτική και απο την "ηθική"
πρόσφατα διάβαζα το εξής "η τελειότητα στη τέχνη δεν μορφώνει,ούτε εξυγιαίνει το γούστο τών μεταγενέστερων.αντίθετα το διαφθείρει..Αν υπάρχει ένας νόμος στην ιστορία τής τέχνης στο σύνολό της (όπως και για την προσωπική ζωή τού κάθε καλλιτέχνη)αυτός είναι όχι ο νόμος τής προόδου αλλά ο νόμος τής οπισθοδρόμησης.Η ισορροπία τής αισθητικής ζωής είναι σε μικρότερη ή μεγάλύτερη κλίμακα,πάντοτε ασταθής."..
:-)

ερμία είπε...

mr.di,
είδατε που,εσύ και ο ιεροκλής, έχετε και τη διάθεση και τις αφετηρίες για να κοιτάτε ΚΑΙ να βλέπετε;το καλειδοσκόπιο τών αισθήσεων θα σάς σερβίρει όλες τις άλλες πλευρές :-P

ερμία είπε...

ηλιογράφε,
ε γελάω και για την παρομοίωση και για το.."χα'ι'βάνι"!
με τέτοια αισθητική στις φωτογραφίες σου και στη ματιά σου και μιλάς απο πάνω!
:-P

ερμία είπε...

roadartist,
χαίρομαι για τις κουβέντες σου-πολύ.οδηγώντας άκουγα μιά εκπομπή στο ραδιόφωνο πριν μέρες για τούς "καλλιτέχνες τού δρόμου"..Στη Γαλλία υπάρχει ένα άτυπο-λέει-σωματείο με τέτοιους ζωγράφους που το μόνο που θέλουν είναι να καθιερώσουν μιά νέα γλώσσα,που εικόνα με την εικόνα να ξανακάνει τη τέχνη τόσο κοινωνική όσο και ατομική αναγκαιότητα..

ερμία είπε...

ανεμοσκορπίσματα,
όποιος ασχολείται με την ποίηση δεν γίνεται να είναι μη-σχετικός..
σ΄ευχαριστώ και χαίρομαι που σε "βλέπω".

ερμία είπε...

αλίκη μου,
δεν χρειάζεται να είμαστε σχετικοί για να μάθουμε ν΄αγαπάμε κάτι γι αυτό που είναι και γι αυτό που παρουσιάζεται μπροστά στα μάτια μας.και το λέω για όλες τις μορφές τής τέχνης.
(θα ..μοιράσω την εξεταστέα ύλη και τα sos,μην ανησυχείς!..γελάω)

ερμία είπε...

όλα θα πάνε καλά,
κι εγω σ΄ευχαριστώ που ξαναέβαλες στη μουσική που ακούω τους dead can dance :-)

ερμία είπε...

zero,
το παράκανα,μη παίρνω αέρα :-P

ερμία είπε...

akb8862,
Aλεξ,πολύ σ΄ευχαριστώ για το κουράγιο σου :-P
καλή δύναμη με τα σεμινάριά σου!

ερμία είπε...

παπαρούνα,
κι εγω χαίρομαι γι αυτό που λες
όσο για τη γραμματοσειρά,είμαι δέσμια τής όποιας αισθητικής μου αλλά και τής βαρεμάρας μου..
χρησιμοποιώ τον μπλογκερ για να γράψω απευθείας τα κείμενα αντί να τα γράψω πρώτα στο word που έχει μεγαλύτερες δυνατότητες σε στιγμές γραμματοσειρών.θα δω τι θα κάνω..
πάντως,κάτω στον explorer δεξιά μπορείς να μεγεθύνεις εύκολα τη σελίδα-αλλά επειδή μου το έχουν ξαναπεί,ε κάτι θα κάνω με την αμετακίνητη ματιά μου :-)

ερμία είπε...

utopia,
στις ..ανάπαυλες ανάμεσα στα κινήματα,βρίσκουμε την ευκαιρία να τους ..ξεμπροστιάσουμε αυτούς τους άτιμους.κι επειδή τού τώρα η ανάπαυλα παραέχει τραβήξει,ευκαιρία προς άγραν μυστικών!!
:-P