Παρασκευή 21 Μαρτίου 2008

τότε..,ξεπερνώντας τον "ρομαντισμό"

(Vincent Van Gogh, blossoming almond branch,1888)
.
Μπορεί να μην είμαι συνεπής-χρονικά- με τις αναρτήσεις,αλλά
με τα στοιχήματα που βάζω είμαι..συνεπέστατη! Η ανάρτηση αυτή ίσως (το πιθανότερο),να μην είχε γίνει ποτέ αν δεν έφερνε ισοπαλία η ΑΕΚ με τον ΑΡΗ..Γιατί αν κέρδιζε,θα είχα κερδίσει το στοίχημα και δεν θα «έπρεπε» να κάνω ανάρτηση με θέμα τον Van Gogh.Kι επειδή ο Van Gogh μού ερχόταν βαρύς μόνος του,..υποχώρησε η άλλη πλευρά κι έτσι έβαλα μαζί και τον P.Gauguin..
Είμαστε στην εποχή που ο Σεζάν κάνει ηρωικές προσπάθειες να ξεπεράσει τον ρομαντισμό,με αποτέλεσμα να έρχεται αντιμέτωπος με γενικότερες τάσεις εκείνης τής περιόδου.Στη Γερμανία τις έλεγαν Jugendstill,στη Γαλλία Art Nouveau,στη Αγγλία και την Αμερική Modern Style..Μανιέρες περισσότερο παρά ύφος.Τέτοια μανιέρα μπορούμε να διακρίνουμε στο ύφος κάποιων καλλιτεχνών που μπορούν να θεωρηθούν και πρόδρομοι τών μοντέρνων κινημάτων.
Ο Βαν Γκογκ,ο Γκωγκεν,ο Μουνκ,ο Σερά,ο Τουλούζ Λωτρεκ που δημιούργησαν ανάμεσα στα 1880 και στα 1900,παρόλες τις διαφορές τους,έχουν ένα κοινό στοιχείο.Το στοιχείο που ο Σεζάν απέρριπτε κατηγορηματικά : Το διακοσμητικό στοιχείο..
(Van Gogh,the sower,1888)
Αν θέλω να είμαι αντικειμενική,πρέπει να πω πως ούτε ο Βαν Γκογκ,ούτε ο Τ.Λωτρέκ ζωγράφιζαν ολοκληρωτικά συμβολικές εικόνες σαν αυτές που απέρριπτε ο Σεζάν ,παρόλο που παρουσιάζουν αναμφισβήτητα κάποια κοινά στοιχεία με τον Μουνκ και τον Γκωγκέν-για δε τον τελευταίο,ο Σεζάν τον χαρακτήριζε περιφρονητικά σαν "κατασκευαστή κινέζικων εικόνων"..Πάντως,δεν είναι υπερβολή και το γεγονός πως διακοσμητικά στοιχεία συναντούμε συχνά στη ζωγραφική και τού Βαν Γκογκ και τού Γκωγκέν.
Μιά δεύτερη υφολογική πηγή αλλαγής εκείνη την εποχή,ήρθε απο την Ιαπωνία.
Με το άνοιγμα τών εμπορικών συναλλαγών,διάφορα γιαπονέζικα περίεργα κομψοτεχνήματα άρχισαν να κατακλύζουν την ευρωπα'ι'κή αγορά..Ειδικά οι γιαπωνέζικες ξυλογραφίες εκτιμήθηκαν αμέσως για την καλλιτεχνική τους αξία.
Μιά γιαπωνέζικη στάμπα φαίνεται στο βάθος στο "πορτραίτο τού Ζολά" τού Μανέ,καθώς και στα έργα τού Βαν Γκογκ "Μπαρμπα-Τανγκύ" και "αυτοπροσωπογραφία με δεμένο αυτί".Το ίδιο και στο έργο "Νεκρή φύση με γιαπωνέζικη στάμπα" τού Γκωγκέν..

(Van Gogh, mulberrytree,1889)
.
Ομως,η πραγματική τους επίδραση φαίνεται απο τις σταδιακές αλλαγές στο ύφος τών γάλλων ζωγράφων.Οι αλλαγές περιελάμβαναν τη χρήση γραμμικών αραβουργημάτων για να περικλείσουν επίπεδες επιφάνειες χρώματος δίχως παραλλαγές τόνων και αποχρώσεων.
Εγκατέλειπαν τη τρισδιάστατη προοπτική και αντιλαμβάνονταν τη ζωγραφική σαν αλληγορική ή συμβολική..
Παρότι πολλοί απο τούς ιμπρεσιονιστές επηρεάστηκαν λιγότερο ή περισσότερο απο τις γιαπωνέζικες στάμπες,ωστόσο η βαθιά επίδραση αυτής τής τέχνης είναι φανερή μόνο στα έργα τού Βαν Γκογκ και τού Γκωγκέν.
Και οι δυό ζωγράφοι θέλησαν να δημιουργήσουν μιά ανάλογη μορφή τέχνης,αλλά χρησιμοποιώντας τη ζωγραφική με λάδι

(Paul Gauguin, by the seashore Martinique,1887)
.
Οταν στα 1886,ο βαν Γκογκ άρχισε να αντιγράφει τις γιαπωνέζικες ξυλογραφίες,χρησιμοποιώντας όμως όχι ξύλο αλλά λαδόχρωμα,προσπαθούσε να προσδώσει σε ένα ευρωπα'ι'κό ζωγραφικό είδος τις αισθητικές αρετές τού γιαπωνέζικου ύφους.Εφτασε μάλιστα στο σημείο να χρησιμοποιεί ανατολίτικες καλαμένιες πένες για τα σχέδιά του με μελάνι,με σκοπό να μιμηθεί την τεχνική τους.
Πάντως,βασικός στόχος του ήταν,να αναπλάσει με το λαδόχρωμα την εκφραστική δύναμη που είχαν οι επίπεδες επιφάνειες τού καθαρού χρώματος.Για το έργο του "η κρεβατοκάμαρα τού καλλιτέχνη στην Αρλ",έλεγε "..είναι απλά και μόνο η κρεβατοκάμαρά μου,μόνο που εδώ όλα πρέπει να τα κάνει το χρώμα και,δίνοντας με την απλότητά του ένα μεγαλύτερο ύφος στα πράγματα,πρέπει να εκφράζει την ανάπαυση ή γενικά τον ύπνο.Οι σκιές και οι σκιάσεις έχουν καταργηθεί.Είναι ζωγραφισμένο με ελέυθερες και επίπεδες χρωματικές επιστρώσεις όπως οι γιαπωνέζικες στάμπες."
(Paul Gauguin, deux thaitiennes)
Ο Γκωκέν υιοθέτησε και αυτό και άλλα γνωρίσματα τής ανατολικής τέχνης με κάπως διαφορετικούς σκοπούς.Εκτιμούσε όσο και ο Βαν Γκογκ την εκφραστική αξία που είχαν οι πλατιές επιφάνειες καθαρού χρώματος.
Εχοντας όμως μελετήσει και τη μεσαιωνική τέχνη,την πρωτόγονη ξυλογραφία και κάποια είδη εξωτικής τέχνης ,ήξερε πως το χρώμα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και συμβολικά και εκφραστικά.
Στη σύγχρονη εποχή,η επιθυμία για αφαίρεση είναι λιγότερο αποσπασματική και λιγότερο ασύνδετη απο αυτές τις πρώτες εκδηλώσεις της. Η έλξη που ασκούσαν οι γιαπωνέζικες ξυλογραφίες στους ιμπρεσιονιστές,η αντίστοιχη έλξη που ασκούσε η πρωτόγονη τέχνη στον Γκωγκέν,οι προσπάθειες τού Σερά για μιά γεωμετρική δομή τής πουαντιγιστικής τεχνικής του,,η ,ετατροπή τής ρεαλιστικής όρασης σε ρυθμό αραβουργήματος απο τον Μουνκ,είχαν σαν κοινό σημείο την αναζήτηση μιάς νέας καλλιτεχνικής οπτικής που έπρεπε να είναι κάπως υπερ-πραγματική,κάτι σαν αρχέτυπη μορφή που το ανθρώπινο πνεύμα θα μπορούσε να βρεί σταθερότητα και ανάπαυση..
S.Welde :Ιμπρεσιονισμός και H.Reed:History of modern painting

28 σχόλια:

Ariel είπε...

Ενδιαφέρουσα διαδρομή στον Ιμπρεσιονισμό κι όχι μόνο!

skoinovatis είπε...

Αγαπημένοι οι Ιμπρεσιονιστές και ειδικά ο βαν Γκογκ και ο Γκωκέν.
Πολύ όμορφο ποστ Ερμία!
Λέει ο Gombrich:
Στον Ιμπρεσιονισμό η εικόνα δεν είναι "αγκυροβολημένη" στο μουσαμά.
Ο θεατής ανταποκρίνεται στα όσα υποδηλώνει ο καλλιτέχνης γιατί απολαμβάνει το μετασχηματισμό που συντελείται μπροστά στα μάτια του.
Η απόλαυση αυτή οδήγεί βαθμιαία και σχεδόν ανεπαίσθητα σε μια άλλη λειτουργία της τέχνης. Ο καλλιτέχνης δίνει στον θεατή όλο και μεγαλύτερο ρόλο(π.χ. η κρεβατοκάμαρα στην Αρλ ή τα τοπία του Γκωκέν),τον παρασύρει στο μαγικό κύκλο της δημιουργίας και του επιτρέπει να νοιώσει κάτι από τη συγκίνηση που ως τότε αποτελούσε προνόμιο του καλλιτέχνη.
Αυτή η εξέλιξη που εκφράστηκε με τον Ιμπρεσιονισμό, οδήγησε στους εικαστικούς γρίφους της τέχνης του 20ού αιώνα, που δεν παύουν να κεντρίζουν την οξυδέρκειά μας και που μας κάνουν να αναζητάμε στο ίδιο μας το μυαλό το ανέκφραστο και το άναρθρο.
Ο πίνακας του Γκωκέν το τοπίο της Μαρτινίκα, εξαιρετικός, δεν τον ήξερα! Όπως και οι πληροφορίες που δίνεις για την επιρροή που είχε η Γιαπωνέζικη ζωγραφική στους δυο ζωγράφους!
Αχ, αυτές οι πλατιές επιφάνειες καθαρού χρώματος...!
Καλημέρα!

Ανώνυμος είπε...

Ω! επιτέλους αφιέρωμα και στον Βαν Γκόγκ, έστω και εκ παραδρομής!
"Ακόμη ακούω τα αγαπημένα τζιτζίκια του Σωκράτη, να τραγουδούν στα αρχαία Ελληνικά" όπως έγραφε στον αδερφό του Τεο.

φαίνεται πως η αγαπημένη σου ομάδα έπαιζε.......ξυπόλητη στην άμμο! :0

παράλληλος είπε...

"οι προσπάθειες τού Σερά για μιά γεωμετρική δομή τής πουαντιγιστικής τεχνικής του,,η ,ετατροπή τής ρεαλιστικής όρασης σε ρυθμό αραβουργήματος απο τον Μουνκ,είχαν σαν κοινό σημείο την αναζήτηση μιάς νέας καλλιτεχνικής οπτικής που έπρεπε να είναι κάπως υπερ-πραγματική,κάτι σαν αρχέτυπη μορφή" Το είπα αυτό στο φίλο μου τον Γιάννη και μου έκοψε την καλημέρα. ;)

Καλημέρα κι από μένα!

Roadartist είπε...

Αγαπώ πάρα πολύ τον βαν Γκογκ!
Όποτε επισκέφτομαι το blog σου, με τα πάντα εξαιρετικά posts, με πιάνει ενδόμυχη ορμή.., θα ήθελα να μπορούσα να δω όλους αυτούς τους πίνακες απο κοντά. Θα ήθελα να μπορούσα να ταξιδέψω και να επισκεφτώ όλα τα μουσεία του κόσμου!!! Ας ευχηθώ οτι θα το καταφέρω κάποτε. Όμορφη Κυριακή να έχεις Ερμία μου.. Φιλιά.

ναυτίλος είπε...

Πάλι "δίδαξες" ... Έτσι μου 'ρχεται να τυπώσω όλες τις αναρτήσεις σου και να τις κάνω βιβλιαράκι...
(Κατά σύμπτωση χθες χρησιμοποίησα στην ανάρτησή μου τον ίδιο πίνακα του Γκωγκέν με τις Ταϊτινές)

zero είπε...

Τι μου την θυμησες τωρα αυτη την ισοπαλια?
Μεσα απο τα χερια μας το χασαμε το πρωταθλημα.
Τεςπα.
Την καλημερα μου.

ερμία είπε...

ariel,
τέτοιες διαδρομές μού αφήνουν πάντα την αίσθηση που αφήνει η χίμαιρα-σαν κάτι που υπάρχει και το βλέπω αλλά δεν μπορώ να το ακουμπήσω.
γενικά πάντως,το ζωγραφικό ύφος που στηρίζεται στη φύση τών πραγμάτων,με τη στενή έννοια,δεν είναι αυτό που με συγκινεί.

σ΄ευχαριστώ :-)

ερμία είπε...

σκοινοβάτη,
μ'έβαλες σε σκέψεις :-)
απο τη μιά,ποιά είμαι εγώ να "εναντιωθώ" σε έναν ιστορικό τής τέχνης όπως ο Gombrich.
απο την άλλη πώς να "κρύψω" πως στους ιμπρεσιονιστές κάνω απλώς στάση και πάω παρακάτω..
(εξαιρώ φυσικά κάποιους,αλλά ανάμεσά τους δεν είναι ουτε ο βαν Γκογκ ούτε ο Γκωγκεν)..
κλίνω περισσότερο στην άποψη πως οι "εντυπώσεις" που οι ιμπρεσιονιστές προσπαθούσαν τόσο πολύ να αναπαραστήσουν,συγκρούονταν μετωπικά με τον πραγματικό σκοπό(όλα σχετικά βέβαια και εδώ..),τον λόγο που υπήρχε και υπάρχει η τέχνη και που δεν είναι ούτε αναπαράσταση απλώς με χρωματικές εκδοχές,ούτε απλώς διακόσμηση.
η άποψη βέβαια,αφορά μόνο εμένα,και το τι ψάχνω εγω σ΄έναν πίνακα που βλέπω,και έχει την αντίστοιχη δόση υποκειμενισμού.
περισσότερο δηλαδή μ΄ενδιαφέρει,όχι η προσπάθεια να απεικονίσει ένας ζωγράφος τη φύση-και τον άνθρωπο με βάση το φως και το χρώμα-αλλά οι προσπάθειες να "πραγματώνονται" τα αισθήματα απέναντι στη φύση-και τον άνθρωπο.

Οι πίνακες τών συγκεκριμένων ζωγράφων,δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς πως είναι όμορφοι.και για τη τεχνική τους και τις επιροές τους μπορεί να διαβάζει για ώρες(λέμε τώρα..),αλλά όλα προτιμήσεις είναι κατα τη φτωχή μου γνώμη.
(Σαν τα κίτρινα και τα μπλε τού Ντεγκά κανενός άλλου! γελάω..)

πολλά πολλά ευχαριστώ που ταρακούνησες το κοιμισμένο μου μυαλό!

ερμία είπε...

ηλιογράφε,
η ξυπόλητη (αεκ)..τών 31 δρόμων θα είναι το επόμενο best seller,ζητείται συγγραφέας..

(ζωγράφισες!!!)
:-))

ερμία είπε...

παράλληλε,
ευτυχώς δεν μού έκοψες εσυ την καλημέρα :-P
διαβλέπω κενά στην ..αφομοίωση και με ..αναγκάζεις να σε παραπέμψω σε προηγούμενα ποστ για τον πουαντιγισμό οπότε αν το πείς στον φίλο σου τον Γιάννη,ίσως σε δεί με ..άλλη ματιά και γλυτώσω κι εγώ τις τύψεις!
τώρα για τα υπόλοιπα που αφορούν τη μετατροπή τής ρεαλιστικής όρασης,πες του mea culpa..
θα έπρεπε να είχα αναφέρει πως ο Μουνκ και ο Γκωγκέν,ο Τ.Λωτρέκ και ο βαν Γκογκ εφάρμοζαν σε κάποια έργα τους τη μανιέρα τής αρτ νουβώ και πολλά στοιχεία όπως είχαν εκδηλωθεί και στην αρχιτεκτονική και στη διακόσμηση αλλά και γενικότερα στις γραφικές τέχνες και στον εκδοτικό χώρο(και στα έπιπλα και στα χαλιά..και παντού).Τώρα,για τα γραμμικά αραβουργήματα που αναφέρω,χρησιμοποιήθηκαν για να κλείσουν εντός τους επίπεδες επιφάνειες χρώματος που δεν είχαν παραλλαγές τόνων και αποχρώσεων.
για να το ..εκχυδαίσω,φαντάσου μιά αφίσα με γραφίστικα στοιχεία σε μορφή πίνακα,με λαδόχρωμα.

τα λόγια (μου) είναι φτωχά σε σχέση με τις εικόνες που μπορείς να βρείς απο το συγκεκριμένο κίνημα.

πλατύ χαμόγελο!(και τύψεις!)

ερμία είπε...

roadartist,
εμένα να δείς τι με πιάνει.. :-)
και όχι μόνο με τους πίνακες.με τούς τόπους.

(φαντάσου να τρακάρουμε στα 70-80 μας σε κάποιο μουσείο στη μαδρίτη..:-)

ερμία είπε...

ναυτίλε,
ναι τον είδα τον πίνακα διαβάζοντας τη σελίδα σου :-)
είδες τι κάνουν οι διαφορετικές φωτογραφήσεις;άλλη αίσθηση!
ο "πραγματικός" πώς να ειναι..

(έβαλα τα γέλια με το βιβλιαράκι-σκονάκι να μην είναι..η εξεταστική πλησιάζει :-P )

ερμία είπε...

zero,
μη στενοχωριέσαι,το ..γήπεδο έφταιγε (και όλοι οι άλλοι.εκτός απο την αεκ)
:-P

zero είπε...

Μα νομιζω οτι εφταιγε ο προεδρος.
Το παραδεχτηκε και ο ιδιος εξ'αλλου.

Utopia είπε...

Αντίο φιλόξενη, γλυκιά γη, ελεύθερη και όμορφη πατρίδα!
Αναχωρώ, κατά δύο χρόνια γηραιότερος, νεότερος κατά είκοσι, ακόμη πιο βάρβαρος
από όσο ήμουν όταν έφτασα κι εντούτοις πιο μορφωμένος.
Ναι, οι άγριοι, ετούτοι οι αδαείς, δίδαξαν πολλά, πάρα πολλά στον γέρο πολιτισμένο,
για την επιστήμη της ζωής και την τέχνη της ευτυχίας.

(από την οριστική έκδοση του ΝΟΑ ΝΟΑ, Παρίσι, εκδ. G. Grus et Cie, 1924)
Paul Gauguin - ΝΟΑ ΝΟΑ, Ταξίδι στην Ταϊτή-εκδόσεις "ΑΓΡΑ"...



Θρυλική προσωπικότητα ο Γκωγκέν και αγαπημένη...Κατάφερε να ανακαλύψει το δικό του στύλ-έντονα πειραματικός που επηρέασε τα ρεύματα της μοντέρνας τέχνης.

Ξυπόλητή μου ερμία...έγραψες!!!

Mr.Di είπε...

Ο mr.Di ν είχε την τύχη να ξέρει λίγα περισσότερα θα διατύπωνε κάποιες ενστάσεις σχετικά με την συναρίθμηση των Βανγκογκ και Γκωγκέν στους ιμπρεσιονιστές, αλλά μιας και δεν τις έχει δηλώνει θαυμαστής του έργου του Βαν Γκογκ και λέει σημάνει προσκλητήριο των ομοίων του μήπως και το πλήθος τους σε αναγκάσει να αλλάξεις την άποψή σου γι' αυτόν :-) Κατά τα άλλα όταν στοιχηματίζεις υπερ της ΑΕΚ καλό είναι να παίρνεις και το Χ μήπως κι έχεις καμια καλύτερη τύχη

ερμία είπε...

zero,
μη μού πειράζεις τον ντέμη! :-P

(αυτός υποθέτω πως είναι ο πρόεδρος ε;)

ερμία είπε...

utopia,
ας πήγαινα δυό-έστω- μήνες στη Τα'ι'τή και τα λέμε μετά τι θα σού έφερνα..εκτός απο μαύρισμα.γελάω

δεν το ήξερα το βιβλίο,απο εσένα το ακούω,και το καταγράφω για την επόμενη εξόρμηση στο βιβλιοπωλείο :-)
τώρα αν θυμάμαι καλά,ο πριμιτιβισμός στο ύφος του είχε αρχίσει πολύ πριν πάει στην Ταιτή.και "φυσικά" αναγνωρίστηκε ουσιαστικά μετά τον θάνατο του,γύρω στα 55 του χρόνια απο σύφιλη.

(σ΄ευχαριστώ πολύ-πολύ)

ερμία είπε...

mr.di,
o γκωγκέν αν θέλουμε να κυριολεκτήσουμε είναι μετα-ιμπρεσιονιστής(ή νεο-) απο ένα κομμάτι τού έργου του και μετά.υφολογικά στοιχεία διάφορα,ανα περιόδους.Ξέρω,πάντως πως μαζί με τον Πισαρό είχαν πάρει μέρος σε εκθέσεις .αργότερα,άρχισε να έλκεται απο την ανατολική τέχνη προσχωρώντας στον συμβολισμό.
Για ένα διάστημα είχαν ζωγραφίσει μαζί και με τον βαν Γκογκ κάπου στη γαλλία ενώνοντας τις καταθλίψεις τους..Πάντως ζωγράφισαν εκεί κυρίως απο μνήμης.
Ο βαν Γκογκ θεωρείται κι αυτός μετα-ιμπρεσιονιστής
(Post-impressionism= ο ιμπρεσιονισμός απο τον Μονέ και μετά)
μη με παρεξηγείς,είμαι υπερβολική στη συμπάθεια τών εξπρεσιονιστών γι αυτό φέρομαι με τέτοια..αγένεια στον βαν Γκογκ και στον Γκογκέν.
κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί τα μεγέθη τους..κι ούτε τη συμβολή τους στην εξέλιξη τής ζωγραφικής για να φτάσει σ΄αυτό που λέμε σήμερα μοντέρνα τέχνη.
και για να εξιλεωθώ απέναντι σε σένα,σού προτείνω να δείς το πορτραίτο τού βαν Γκογκ,φτιαγμένο απο τον Τουλούζ Λωτρέκ με παστέλ-ιμπρεσσιονιστής κι αυτός.υπέροχο-ανυπέρβλητο στην απλότητά του..

(και για συμμαζευτείτε όλοι με την αεκ !! :-P )

Alkmini είπε...

μ αρεσει ο Van Gogh αλλα ΛΑΤΡΕΥΩ τον Gauguin . Οι πίνακες του με ταξιδευουν.
σ ευχαριστουμε ερμια!

ερμία είπε...

aliki,
κι εγώ θα ήθελα "απελπισμένα" να ταξιδέψω στο Ναύπλιό σου!
όποτε σε βλέπω εδώ ή στη σελίδα σου,με πιάνει νοσταλγία για τη πατρίδα τού πατέρα μου :-)

Alkmini είπε...

αντε ερμιακι μου
ελα να παμε για ουζακι. ποσο απεχει το Αναπλακι? ενα τσιγαρο δρομος ειναι :)

ολα θα πανε καλα... είπε...

επειδή δυστυχώς δε μπορώ να ζωγραφίσω παίρνω μεγάλα puzzles κυρίως έργα ζωγράφων,και τα φτιάχνω.Μετά τα βάζω σε κάδρο κι είναι λίγο σα να το έφτιαξα εγώ,με την έννοια ότι κοπίασα για να συναρμολογήσω μικρά κομματάκια (2.000)και να δω μετά ολοκληρωμένο τον πίνακα.Οι αγαπημένοι μου είναι Van Gogh & Cezanne.

mrs Smith είπε...

Αγαπητή ερμία, όποτε έρχομαι εδώ, είναι σαν να πηγαίνω σε σπίτι αγαπητό, παίρνω καφέ, καπνό χαρτάκια, έτοιμη να απολαύσω.
Να μάθω και να ταξιδέψω μέσα στον χρόνο δια μέσω της τέχνης του χρώματος , του όγκου, της μορφής.

Ξεχωριστός μου είναι ο Van Gogh. Αν μπορούσα θα χωνόμουν μέσα στους πίνακές του. Το σύμπαν του ασκεί μαγεία επάνω μου. Αυτό μου αρκεί συνήθως. Δηλαδή η μαγεία της στιγμής.
Και μαγεμένη...φεύγω...:)

Υ.Γ. ποιού είναι ο πάνω δεξιά πίνακας?

ερμία είπε...

aliki,
έτσι είναι,κοντά και μακριά..
ε, αν έρθω,εσύ θα κεράσεις ουζάκι και γω κόκκορα κρασάτο σ'εκείνα τα ταβερνάκια ψηλά
:-)

ερμία είπε...

όλα θα πάνε καλά,
α,έτσι "παρακολουθείς" και τη παραμικρή πινελιά τους!!
:-)

ερμία είπε...

mrs smith,
καπνό και χαρτάκια μη φέρνεις-κερνάμε :-P
τον μικρό κόκκινο πίνακα επάνω έχω φάει το google να βρω σε ποιόν ανήκει.Το βρήκα αρχικά σε μιά μικρή γκαλερύ τού Λονδίνου μαζύ με έναν ακόμα,και είχε μόνο τούς τίτλους τους,χωρίς όνομα ζωγράφου.(είναι σύγχρονος ζωγράφος).απο το ύφος υποθέτω πως και ο άλλος που είχα βρεί είναι τού ίδιου καλλιτέχνη.κάποια στιγμή σε επόμενο ποστ θα βάλω και τον άλλον.αν καταφέρω να τον βρώ-έγραψα μέιλ στη γκαλερύ αλλά με ..έγραψαν ως τώρα-,θα στο γράψω-το ίδιο και στον σχοινοβάτη που τού άρεσε.
(σ΄ευχαριστώ πολύ-πολύ)