τού Αθηναίου.
στα σχήματα τού νερού παρά ταύτα αντιστέκομαι
στη χρονιά τού απτού με χέρι μαξιλάρι.
σωρεύοντας χαλίκια στο δέλτα και στον καθαρό βυθό,
στο μεταξύ τού φανερού και τού βλέμματος.
ο χρόνος τού κλήδονα δαγκώνει τα κέντρα βάρους
τι παίρνει τι σαρώνει τι τελειώνει
παραμονεύει να δείξει τη φτήνια του.
το σημάδι εντός, πρυμνήτης αισθήσεων
ξυστά τής όχθης - στο νερό το αγνάντεμα.
κι η θραύση τού χρόνου περικυκλούσα τού τόπου μου
ηχώ μόνη τής νύχτας τών κυματισμών
με απορροές γεγονότων που φυγαδεύουν τη σκιά τους.
στο τελωνείο που άφησα τις διαθλάσεις τών λάμψεων τής σελήνης
εξομολογούμαι το αμάρτημα : θεραπεύομαι οίκοι.
δεν συμμετέχω, δεν πορεύομαι, δεν διεκδικώ
αναζητώντας τάχα τις τέχνες που χρωματίζουν
τους καπνούς και τις λάμψεις τών δρόμων.
.
τού Αθηναίου 
