.Η κίνηση και η ακινησία κάποιες φορές είναι το ίδιο πράγμα..και τότε η επιστροφή στον "παράδεισο" (μου) ,γίνεται απαραίτητη-έχει μόνο κατωφέρειες-γίνεται πιό εύκολη. Αισθάνομαι να με τρώει η ανάγκη να γυρίσω στα πινέλα μου και να παρατήσω τις λέξεις. κι αυτά,για να ζωντανέψουν θέλουν αφιέρωση..
όταν καταφέρω να καλύψω με χρώματα τις ανυπομονησίες,τις δειλίες και τις ανεπάρκειες απέναντι στα τελάρα μου,θα ξανάρθω..
(και σάς ευχαριστώ-πολύ!)
