Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2009

quadrum.. ( Ι & ΙΙ )

Kazimir Malevich,red house,oil,1932

Δύσκολες -και εκείνες- εποχές για τη καθημερινότητα,δημιουργικές,ζωντανές για τη σκέψη,όμως..
Το ταξίδι στον σουπρεματισμό αρχίζει περί τα 1913 κι ο Μάλεβιτς (ή Μαλέβιτς όπως τον συναντάμε σε πολλές μεταφράσεις και είναι το σωστότερο) υποστηρίζει πως η πραγματικότητα στη τέχνη είναι η εντύπωση που προκαλεί το χρώμα στις αισθήσεις.
"Η ίδια η αναπαράσταση ενός αντικειμένου δεν έχει καμμιά σχέση με τη τέχνη,παρόλο που η χρήση τής αναπαράστασης σ΄ένα έργο τέχνης δεν αποκλείει τη δυνατότητα να είναι έργο υψηλού καλλιτεχνικού επιπέδου.Για τον σουπρεματιστή,επομένως,το κατάλληλο μέσο είναι αυτό που δίνει την πιό ολοκληρωμένη έκφραση καθαρού συναισθήματος και αγνοεί το αντικείμενο με τη μορφή που γίνεται συνήθως δεκτό απο τις αισθήσεις.
Το ίδιο αντικείμενο δεν έχει κανένα νόημα γι αυτόν,και οι ιδέες τού ενσυνείδητου νού δεν έχουν καμμιά αξία.Το συναίσθημα είναι ο αποφασιστικός παράγοντας κι έτσι η τέχνη φτάνει σε μη αντικειμενικές αναπαραστάσεις,δηλαδή στον σουπρεματισμό." (απολογισμός του σ. απο το μπαουχάους)
Kazimir Malevich ,torso,oil.1928-32
.
τα πράγματα στη φυσική τους ροή δεν έχουν πάντα σχέση με τη τυπικότητα ενός "ορισμού"..
προχωρούν σε πιό μεγάλο βάθος,έχουν ζωή και εύρος,έχουν πολλά γεγονότα που η σύνθεσή τους οδηγεί σ΄ένα αποτέλεσμα.Ούτε ο σουπρεματισμός αλλά ούτε και ο Μάλεβιτς δεν ..φύτρωσαν απλά..
Στη Μόσχα τού 1915,κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με τίτλο "Ζαουμνάγια Γκνιγκα " (όχι "κνίγκα" και θα δείτε γιατί) που φαινομενικά δεν ξεχώριζε απο πολλά άλλα βιβλία τού Κρουτσένιχ (κυβοφουτουριστής ), με ποιήματα..
Η μετάφραση τού τίτλου θα μπορούσε να αποδοθεί ως "Υπερορθολογικό βιμπλίο-όχι βιβλίο γιατί τό λάθος είναι σκόπιμο -κνίγκα=βιβλίο).Στην "υπερορθολογική" γλώσσα που επινόησαν ο Κρουτσένιχ και οι ομοιδεάτες του,που είχαν σκοπό να" αψηφίσουν τη λογική" και να απαλλάξουν τον κόσμο απο τους κανόνες τής γραμματικής,ήταν "σωστό" το βιβλίο να γίνει βιμπλίο όπου η ακαθόριστη σημασία τού συνδυασμού των γραμμάτων θα ήταν αποτέλεσμα συνειρμών τής σκέψης τού αναγνώστη.. Οι "φωνητικοί στίχοι τού Κρουτσένιχ,σε συνεργασία με τον Μπουρνιούκ και τον Μαγιακόφσκι σε ένα κοινό αλμανιάκ,έθεσε επίσημα την έννοια τού ζαούμ (πέρα απο τη λογική) σαν σημείο συσπείρωσης τής ρωσικής πρωτοπορίας.
Το εξώφυλλο το είχε φιλοτεχνήσει η Ροζάνεβα,γυναίκα τού Μάλεβιτς.Το θέμα της άγγιζε τον ντανταισμό χωρίς αυτός να έχει καν κάνει την πρώτη του εμφάνιση(κολάζ σε σχήμα καρδιάς που πάνω του κολλήθηκε ένα πραγματικό κουμπί).Εκτός απο το όνομα τής Ροζάνεβα,στο εξώφυλλο υπάρχει το όνομα τού συζύγου της και ενός ακόμα μαθητευόμενου ποιητή ζαούμ,τού Αλιάγκροφ


Malevich,sportsmen,oil.1930-31
.
Κι ο Αλιάγκροφ δεν ήταν άλλος απο τον Ρόμαν Γιάκομπσον (σε πολύ νεαρή ηλικία) που τελειώνοντας το γυμνάσιο ίδρυσε τον Γλωσσολογικό Κύκλο τής Μόσχας (κι αργότερα έγινε ιδρυτής τού στρουκτουραλισμού).Αν και το πάθος τού Γιάκομπσον για τη γλώσσα προερχόταν απο την αγάπη του για τη π[οίηση,η πραγματική του έμπνευση προερχόταν απο τούς ζωγράφους και πιό συγκεκριμένα τον Μάλεβιτς ο οποίος και στήριζε την άποψη τού Γιάκομπσον για τη σημασία τών "σημείων".(δηλ. δεν υπάρχει ταύτιση ανάμεσα στο σημείο και το αντικείμενο-σ΄ένα πίνακα- "χωρίς αντίθεση δεν υπάρχει κινητικότητα τών εννοιών,δεν υπάρχει κινητικότητα τών σημείων και η σχέση ανάμεσα στην έννοια και το σημείο,αυτοματοποιείται" υποστήριζε σε όλη του τη ζωή)

κάπως έτσι γεννήθηκε ο ρωσικός φορμαλισμός(όνομα που δόθηκε απο τους εχθρούς του) -πολύ γενικόλογα εδώ- που όπως και οι ποιητές ζαούμ στρεφόταν κατά των λογοτεχνικών τάσεων τής εποχής.Για τους φορμαλιστές "η λογοτεχνικότητα ενός κειμένου ήταν προιόν της δομής του απο το φωνητικό ως το συντακτικό επίπεδο,απο τη μικροσημασιολογική μονάδα τής λέξης ως τη πλοκή.Το κείμενο ήταν ένα οργανωμένο σύνολο που τα στοιχεία και οι διατάξεις του έπρεπε να αναλυθούν με σχεδόν χημικό τρόπο-να απομονωθούν και να απογυμνωθούν όπως σε έναν κυβιστικό πίνακα- για να μπορέσει να γίνει οποιοδήποτε σχόλιο για τη σημασία του". Οι ποιητές ζαούμ χρησιμοποίησαν για πολύ καιρό τη φορμαλιστική λογοτεχνική κριτική που δείχνει τελική την ολική σύγκλιση ποιητών και ζωγράφων τής συγκεκριμένης πρωτοπορίας.Ο Γιάκομπσον ήταν απο τούς πιό θερμούς απολογητές τής ζωγραφικής τού Μάλεβιτς και η παράλληλη αυτή πορεία έδειξε πως η τέχνη έχει τη δύναμη να ανανεώνει τις αντιλήψεις..
Για τον φορμαλιστή Γιάκομπσον,η πορεία του ήταν να δείξει πως η χρήση τής γλώσσας απο έναν συγγραφέα διαφέρει απο τη συνηθισμένη της χρήση, και για το ζωγράφο η πορεία του ήταν να δείξει την "απο-αυτοματοποίηση" τής όρασης ώστε ο θεατής΄ενός πίνακα να δεί πως τα σημεία αναφοράς ενός πίνακα (το θέμα στο μυαλό και στα "μάτια" τού ζωγράφου) όχι μόνο δεν είναι αόρατα και ξεκομμένα απο τα αντικείμενα που προκάλεσαν την απεικόνησή τους,αλλά τουναντίον είναι αυθύπαρκτα,χειροπιαστά..


Malevich,deskroom,oil,1913
.
"O Mάλεβιτς,μετά απο ένα πέρασμα απο τον συμβολισμό στον ιμπρεσιονισμό,τον μεταϊμπρεσιονισμό,τον κυβισμό και τον φουτουρισμό,στοχεύει να δημιουργήσει ένα είδος ζωγραφικής ζαούμ. Επικεντρώνεται αρχικά στον συνθετικό κυβισμό και στην εφαρμογή του πάνω στο κολάζ (παράδειγμα ο πίνακας του "αγελάδα και βιολί" όπου μιά αγελάδα ζωγραφισμένη με ρεαλιστικό στυλ σαν αυτές που βλέπουμε σε παιδικά αναωγνωστικά,είναι τοποθετημένη πάνω σε επάλληλα χρωματικά επίπεδα)
Αυτόν τον "παραλογισμό" τών παραθέσεων τον εγκατέλειψωε λίγο αργότερα πιστεύοντας πως το μέσο δεν τού ήταν αρκετο για να απεικονήσει με φορμαλιστικό τρόπο αυτό καθεαυτό το στοιχείο τού θέματός του που ονόμαζε "μηδέν τής ζωγραφικής".Και τελειώνοντας έτσι τη φάση ζαούμ τής τέχνης του,πειραματίζεται στο να μπορέσει να εκτείνει μέχρι τα όριά της την ίδια την έννοια με την οποία "πάλευε". Την έννοια τής "διαφάνειας τής εικονογραφικής γλώσσας που είναι θεμελιώδης σε κάθε μιμητική αντίληψη τής ζωγραφικής". Ενα πείραμά του ήταν το να γράφει έναν τίτλο ή μιά φράση εκεί που θα τοποθετούσε το αντικείμενο που περιέγραφε η φράση.

Malevich,suprematist composition No 56,1916
.
Το γεγονός που είναι περισσότερο χαρακτηριστικό στη ζωγραφική τού Μάλεβιτς, είναι τα μεγάλα σχήματα απο χρώμα ,σαν μοναδικό παραστατικό στοιχείο τού πίνακά του.Ζωγραφίζει για παράδειγμα το "Σύνθεση με τη Μόνα Λίζα" (1914) 'οπου μιά αντιγραφή τού γνωστού πίνακα καλύπτεται με έντονο κόκκινο.
Αυτα τα επίπεδα χρώματος θέλει να απομονώσει ο Μάλεβιτς, εισάγοντας μιάς δικής του έμπνευσης αφαίρεση, που την ονόμασε σουπρεματισμό..
Ορίζει τη μηδενική κατάσταση στη ζωγραφική θεωρώντας τη κατάσταση τής κουλτούρας τής εποχής του σαν επίπεδη και οριοθετημένη. Απο αυτή τη κριτική προκύπτει η "εμμονή" του στην υφή των επιφανειών και στη χρησιμοποίηση τού τετραγώνου, σχήματος που προέρχεται απο τις πιό απλές πράξεις γεωμετρικής οριοθέτησης. Quadrum σημαίνει και τετράγωνο και πλαίσιο..
Ταυτίζοντας το τετράγωνο με αυτόν καθ΄εαυτό τον πίνακα προχωρεί στη μη-σύνθεση (π.χ. οι μαύροι του σταυροί που στην ουσία διαιρούν την επιφάνεια τού πίνακα αφαιρώντας του οποιαδήποτε εσωτερική ύπαρξη συναισθήματος ή αρχέτυπου, αλλά στην ουσία στηριζόμενος στην "αρχή τού μηδενός" χαρτογραφώντας έτσι την άμεση αναφορά στο προφανές.
.
Malevich,sanovar,oil,1913

. Τα σχήματά του "τοποθετούνται" στους πίνακες ως επι το πλείστον πλαγιαστά και προτιμάει να μη τα προσδιορίζει σαν γεωμετρικές παρουσίες αλλά σαν "ένα" ("μοναδικά αλλά και ενιαία").Το πάθος του για το χρώμα εξελίσσει την τέχνη του απο τον κυβισμό στην αφαίρεση αλλά με δεδομένο τον αναλυτικό τρόπο σκέψης που χαρακτηρίζει τον κυβισμό οδηγείται στο συμπέρασμα πως το χρώμα δεν θα μπορούσε ποτέ να κυριαχήσει απόλυτα αν πρώτα δεν το απελευθέρωνε απο οποιονδήποτε συμβολισμό ή περιγραφή. Το ήθελε αυθύπαρκτο και άρα εγκαταλείπει τη συμπερασματική μορφή..
Μετά τη νίκη τής Οκτωβριανής Επανάστασης ,οι καλλιτέχνες τής λεγόμενης ρωσικής πρωτοπορίας και ιδιαίτερα ο Μάλεβιτς, στην ουσία βρέθηκαν μπροστά στην "απαίτηση" να δικαιολογήσουν ιδεολογικά την εικαστική τους άποψη.. Ο Μάλεβιτς,πιό κοντά στον αναρχισμό που θεωρούσε πως ταίριαζε περισσότερο στην αισθητική του άποψη,βρέθηκε αντιμέτωπος με τη πρακτική τού κράτους. Αποτέλεσμα τής εσωτερικής του σύγκρουσης ήταν πίνακες που μιά υπόλευκη μορφή χάνεται στα όρια τού ορατού με μιά ελαχιστότατη διαφοροποίηση τού τόνου σαν ίχνη πινελιάς που "καθόριζαν" το "σχήμα" ("λευκό πάνω στο λευκό")
. Malevich,favce of a peasant girl,oil,1912
.
Εν τούτοις δέχτηκε αρκετά καθήκοντα απο το σοβιετικό κράτος και σαν παιδαγωγός,πέρα απο την οργάνωση μουσειακών τόπων ή τον σχεδιασμό αφισσών. Ιδρυσε τη σχολή Γιούνοβιτς (ακρωνύμιο που σήμαινε "επιβεβαιωτές τής νέας τέχνης") και σ΄αυτή τη σχολή άρχισε ο Μάλεβιτς με τους μαθητές του να αναπτύσσει τη δική του αντίληψη για την αρχιτεκτονική που τη συνέχισε όταν διορίστηκε διευθυντής στο Ινστιτούτο μελέτης και κουλτούρας στο Λένινγκραντ. Εφόσον δεν ετίθετο θέμα πραγματικών κτισμάτων,προσέγγισε την αρχιτεκτονική σαν γλώσσα,κυρίως με τον τρόπο που αντιμετώπισε και τη ζωγραφική. "Ποιό θα ήταν το μηδέν στην αρχιτεκτονική", "Τι θα γινόταν αν η αρχιτεκτονική στερούνταν λειτουργίας"..
Αν και η αφηρημένη ζωγραφική και το ζαούμ και γενικά ο φορμαλισμός χαρακτηρίζονταν πλέον αστικές και ελιτίστικες πρακτικές.και γίνονταν αντικείμενο λογοκρισίας στη τότε σοβιετική ένωση,η αρχιτεκτονική του έρευνα αν και ουτοπική,παρέμεινε στην ουσία ελεύθερη απο παρεμβάσεις. ¨ολα αυτά μέχρι να πεθάνει ο Λένιν,οπότε και ανέλαβε ο Στάλιν. Κι αφού πλέον η αφαίρεση συνιστούσε πολιτικό έγκλημα,ο Μάλεβιτς επιδόθηκε σε μιά παράξενη δραστηριότητα,επιστρέφοντας στην ουσια στον κυβο-φουτουρισμό αλλά ακόμα και στον ιμπρεσιονισμό..Για οικονομικούς λόγους κυρίως και προσπαθώντας να προστατέψει τον εαυτό του υπέχραφε προχρονολογημένα,σαν να είχαν γίνει οι πίνακες σρις αρχές τού αιώνα..
Ομως,τα τελευταία του έργα,στη δεκαετία τού 1930,παύουν να προχρονολογούνται.Είναι μιμήσεις -χωρίς επεξεργασία- προσωπογραφιών τής αναγέννησης,αλλά με πολύ έντονα χρώματα με μόνο σουπρεματιστικό στοιχείο κάποια γεωμετρικά σχήματα σαν υπο-θέμα σε ζώνες ή σε στολίδια.
Χωρίς δυνάμεις να αντισταθεί,αναπαριστά μιά ζωγραφική που τής εναντιώθηκε όλη του τη ζωή αλλά και πάλι δίνοντας "μιά ιδέα τής ιστορικής απόστασης" μεταξύ τής εποχής που είχαν πρωτοφτιαχτεί, και τής δικής του..
Πηγές : ΚΑΖΙΜΙR MALEVICH : Essays on art ------- ANG.RUDENSTEIN :Kazimir Malevicvh

21 σχόλια:

lakis είπε...

Όμορφα μας... μορφώνεις. Μέρα καλή και δημιουργική σου εύχομαι

THE_RETURN είπε...

Πολύ ωραία "εμβάθυνση" στον Μάλεβιτς (που τυγχάνει να μου αρέσει πολύ). Συγχαρητήρια και για το εξαιρετικό blog που παρουσιάζει πάντα τα θέματά του με πολύ υπεύθυνο τρόπο.

Χριστίνα Ανέφελη είπε...

Τι όμορφες εικόνες (και πόσες γνώσεις, φυσικά) που προσέθεσες στη μουντή μου Κυριακή! Μου είχε λείψει αυτό. Το πιστεύεις ότι τον πρότελευταίο πίνακα της ανάρτησής σου τον θυμάμαι από ένα βιβλίο γεωμετρίας που είχα στο Λύκειο; Σ' ευχαριστώ, γιατί το ποστ σου στάθηκε αφορμή να ψάξω περισσότερα για τον Μάλεβιτς και τον σουπρεματισμό.

Καλό μεσημέρι!

Ανώνυμος είπε...

είμαι σουπρεματιστικά χαρούμενος για τη νέα σου ανάρτηση!

αυτό το μπλγκογκ είναι ένα μπολύ καλόγκ βιμπλίο :)

onlysand είπε...

Ω, μα είναι μία απόλαυση νου και φαντασίας, τροφή γνώσης και καλλιέργειας

η ανάγνωση της σελίδας σου!

Χαρά μεγάλη η επιστροφή σου :)))

αν κρίνω από την ώρα που ...κοιμούνται, σουπρεματίστρια δεν είμαι - ούτε ανεπίδεκτη όμως: παίρνω δουλειά στο σπίτι για ...μελέτη ;)

Καλό μήνα, Ερμία μου Χρωματιστή :)

ο δείμος του πολίτη είπε...

Εξαιρετικοί πίνακες. Ακριβώς αυτό που διδάσκουμε: όταν η Τέχνη παράγει σκέψη.

ναυτίλος είπε...

Wellcome back !!!Και είχα αρχίσει να ανησυχώ ότι θα έμενα πίσω στα μαθήματα ... Πολύ χάρηκα . Εξαιρετικό !

ερμία είπε...

Λακη Φουρουκλα,
στηρίξου πάνω μου και θα δείς :-PPP
απο μένα καλησπερα,και σ΄ευχαριστώ-πολύ :-)

ερμία είπε...

the_return,
χαίρομαι που σε "βλέπω" :-)
ο ίδιος ο Μάλεβιτς αλλά και η εποχή που έζησε έχουν πολύ ενδιαφέρον και απο την άποψη τής πληθώρας των έργων τέχνης που φώναζαν απο μακριά για ανάγκη ανανέωσης αλλά kai απο πολιτικές και άρα κοινωνικές πλευρές.Ειδικά ο Μάλεβιτς που ήταν εξαιρετικά οξυδερκής πήγαινε με απίστευτες "ταχύτητες" εκεί που άλλοι καλλιτέχνες χρειάζονταν πολύ χρόνο και προσοχή (όπως και ο Μοντριάν).

(σ΄ευχαριστώ πολύ!)

ερμία είπε...

ανέφελη,
καλώς τη :-)
στα δικά μου βιβλία γεωμετρίας όχι πίνακας τού Μάλεβιτς δεν υπήρχε αλλά ούτε ένα τόσο δα σκιτσάκι :-))
ίσως να φταίει αυτό που δεν τη συμπάθησα ποτέ μου :-P

ερμία είπε...

ω σουπρεματιστή ηλιογράφε!
:-)))))))
μετα τον ..ιστορικό σκουπιδοφάγο,διαπρέπεις στο ζαούμ και μάλιστα χωρίς φροντιστήριο!
είσαι πλέον ένας συνοδοιπόρος :-P

ερμία είπε...

onlysand,
αγαπητότατη Νανά,χαίρομαι πιό πολύ για το καλωσόρισμα παρά για την ..επάνοδό μου :-))
θα το ..ξανακάνω,μ΄αρέσει
το quadrum έχει κι άλλη συνέχεια-προειδοποιώ :-P
πολύ σ΄ευχαριστώ

ερμία είπε...

δείμε του πολίτη,
συμφωνώ φυσικά,αν και, αν έγραφα τη φράση σου εγω,θα χρησιμοποιούσα παρελθόντα χρόνο..
πολύ φοβάμαι πως όλη αυτή η διαδικασία κάπου σταμάτησε-χωρίς να παραβλέπω εξαιρέσεις υπέροχες και στο σήμερα
σ΄ευχαριστώ,δείμε,πολύ :-)

ερμία είπε...

ναυτίλε,
τώρα που σάς πέτυχα ..εικαστικά ξεκούραστους,θα το εκμεταλλευτώ :-P
καταστρώνω ήδη μυστικά σχέδια για Γκαμπό και Πέβσνερ -γελάω

πολύ-πολύ σ΄ευχαριστώ :-)

ολα θα πανε καλα... είπε...

πάνω σε αυτό το φόντο,αναδεικνύονται πολύ όμορφα οι πίνακες και εσύ το ξέρεις βέβαια πολύ καλά αυτό,απλώς μια παρατήρηση έκανα,επισκεπτόμενη ξανά το blog σου.Μας κερνάς τέχνη και πολιτισμό και το κάνεις καλά!Σε ευχαριστούμε,Ερμία!

roadartist είπε...

:)
Επέλεξες το καλύτερο χρώμα για φόντο! Το ίδιο..και εγώ σταθερά σε αυτό και δε θα το αλλάξω.. Άσε που το μπλε ξεκουράζει και γαληνεύει κιόλας (..)
Καλώς επέστρεψες με ανοικτά σχόλια :) και με πολύ όμορφο avatar!
Υπέροχη ανάρτηση όπως πάντα!

ερμία είπε...

όλα θα πάνε καλά,
αφού όλα είναι παραισθητικές εικόνες που μάς "επιβάλλουν" οι αισθήσεις,ας αυθαιρετήσουμε ελεύθερα..τι πιό όμορφο μέσον απο τα χρώματα!
σ΄ευχαριστώ και καλώς την!
:-)

ερμία είπε...

roadartist,
με το μπλε και με το κίτρινο έχω..εμμονή-γελάω.
το μπλε λογω τής θάλασσας,το κίτρινο λόγω αεκ..αστειεύομαι :-)
όντως-συμφωνώ μαζί σου-το μπλε είναι το πιό όμορφο χρώμα για φόντο ειδικά για πίνακες αλλά και φωτογραφίες
και σ΄ευχαριστώ πολύ-πολύ

Ανώνυμος είπε...

"Για την πλειοψηφία των ανθρώπων, μορφωμένων και μη, καθώς και των κριτικών, η νέα τέχνη μοιάζει αρρωστημένη. Η νέα φουρνιά καλλιτεχνών, όμως, θεωρεί ότι η γνώμη αυτή είναι εσφαλμένη.
Η αιτία αυτού του φαινομένου βρίσκεται στον ανταγωνισμό μεταξύ δύο καλλιτεχνικών (εικαστικών) κανόνων που υπάρχουν ταυτόχρονα. Ο παλιός γνωστός κανόνας αποκλείει οτιδήποτε άλλο εκτός από συγκεκριμένες αναπαραστάσεις και ρεαλιστικές αναλογίες, ενώ ο νέος κανόνας δέχεται μόνο τον νόμο των εικαστικών αξιών. Οι αναλογίες στην φύση (δηλαδή η σχέση μορφής και μεγέθους στα ανθρώπινα όργανα, για παράδειγμα) βασίζονται στον νόμο της τεχνικής χρησιμότητας, και με αυτή την χρησιμοθηρική έννοια είναι φυσικές. Ο νόμος των εικαστικών αξιών, αντιθέτως, αγνοεί τις νατουραλιστικές αναλογίες, οι οποίες, αν ιδωθούν με καθαρά εικαστική ματιά, είναι βέβαιο ότι θα φανούν ανώμαλες (ο κανόνας του Κυβισμού).
Με αυτό τον τρόπο προκαλείται σύγχυση στο μυαλό των μορφωμένων ανθρώπων. Για τον ζωγράφο, μία εικόνα αποτελείται από εικαστικές αξίες. Για τον απλό άνθρωπο (το κοινό), μία εικόνα αποτελείται από “πράγματα” που έχουν νατουραλιστικές αναλογίες (μάτια, μύτες κλπ).
Ο απλός άνθρωπος (το κοινό) έχει την αίσθηση ότι πρέπει να αντιμετωπίζει τον Κυβισμό και τους Κυβιστές σαν κάτι το αρρωστημένο, διότι οι αναπαραστάσεις των “πραγμάτων” (μάτια, μύτες κλπ) στις ζωγραφιές των Κυβιστών δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα, και διαπιστώνει ότι η αναπαράσταση είναι “αδύνατη” συγκρίνοντάς την με το πραγματικό αντικείμενο — δηλαδή με αυτό καθεαυτό το αντικείμενο, το οποίο δεν έχει καμμία σχέση με εικαστικές αξίες. Το “πράγμα” (η μύτη, το αυτί κλπ) γίνεται έτσι το κριτήριο με το οποίο κρίνεται μία καλλιτεχνική (εικαστική) αναπαράσταση, και με αυτόν τον τρόπο διατυπώνεται ξεκάθαρα η γνώμη του κοινού ότι η τέχνη δεν είναι δημιουργική αλλά μιμητική.
Φαίνεται λοιπόν ότι θα περάσει καιρός μέχρι να μπορέσει το κοινό να κατανοήσει το γεγονός ότι η δημιουργική τέχνη είναι δημιουργική και όχι μιμητική (δηλαδή αντιγραφική). Για τον λόγο αυτό, η ουσία της τέχνης (της ζωγραφικής) παραμένει δυσπρόσιτη για το κοινό"
(Καζιμίρ Μάλεβιτς," Ο Μη Αντικειμενικός Κόσμος",1928 (μετάφραση αποσπασμάτων Γιάννη Κοκκώνη)

Το έχεις διαβάσει μικρή;
Έτσι για να σου τη βγω!!!
Πολλά φιλιά

ερμία είπε...

γέροντα!
βρήκες μεταφρασμένο βιβλίο τού Μάλεβιτς;;
σε ποιό οίκο; πες!
σού έστειλα μέιλ -φιλιά

Ανώνυμος είπε...

good points and the details are more specific than somewhere else, thanks.

- Thomas