Εκτός απο την abstract ζωγραφική του Gerhard Richter, αξίζει να "διερευνηθεί" και η άλλη πλευρά του, μέσα απο τον νεολογισμό "καπιταλιστικός ρεαλισμός" που επινόησε ο ίδιος. Αντανακλά "το φοβερό ¨΄αλλο¨ του ρεαλισμού, τη σοσιαλιστική εκδοχή που είχε καθορίσει το μορφωτικό υπόβαθρο του Ρίχτερ στη τότε Ανατολ.Γερμανία ως το 1961."
Χρησιμοποίησε το θέαμα ανίας, και παθητικότητας με φόντο ένα σύστημα καταναλωτικών αντικειμένων και με φανερό τον υπαινιγμό οτι η καλλιτεχνική δημιουργία πρέπει να τοποθετείται στον ενδιάμεσο χώρο μεταξύ καταναλωτικών αντικειμένων και επιδεικτικών πράξεων που καταλήγουν στην εκμηδένηση του καλλιτεχνικού αποτελέσματος..
(Gerhard Richter, oil, 1994)
Η δε "μελαγχολική παθητικότητα" ήταν μιά γερμανική συνεισφορά στη διαφαινόμενη διαπίστωση οτι στο εξής, οι πιό προηγμένες μορφές καταναλωτικής κουλτούρας "δεν θα καθόριζαν πλέον μόνο τη συμπεριφορά -όπως αυτή είχε καθοριστεί παλαιότερα απο πολιτικά ή θρησκευτικά συστήματα πεποιθήσεων- αλλά θα λειτουργούσαν και σαν συλλογική άδεια σε έναν καινούριο μαζικό προσηλυτισμό."..
(Gerhard Richter, nude on stairs, oil, 1996)
