(Michelangelo Pistoletto,Η Αφροδιτη των κουρελιών,1967)
Ενα απο τα παράδοξα της arte povera ειναι οτι επιδιώκει να προβάλλει το επαναστατικό στοιχείο ξεπερασμένων (βλέπε αντιμοντερνιστικών) υλικών, υφών, αντικειμένων, μέσα απο χειροτεχνικές μορφές γλυπτικής παραγωγής. Ενάντια στη βιομηχανική παραγωγή που την "αποδέχεται" μόνο μέσα απο μιά αμφισημία..
Στο συγκεκριμένο έργο του Μικελάντζελο Πιστολέτο συνδυάζονται αναφορές σε ξεπερασμένες μορφές έκφρασης (εδώ το άγαλμα) με χειροτεχνικούς τρόπους παραγωγής (το άγαλμα είναι απο τσιμέντο), και δίπλα δίπλα, "υψηλή" τέχνη τα καθημερινά απόβλητα (κουρέλια)..
(Η arte povera, ορίζεται απο μια ομάδα έργων κυρίως στα μέσα της δεκαετίας του 1960, των Μ.Μερτζ, του Γιάννη Κουνέλη (12 άλογα), και του Π.Πασκάλι για όσους θέλουν να βρουν περισσότερα στοιχεία). Το κοινό χαρακτηριστικό ήταν η παραγωγή ενός ασαμπλάζ που δεν εξαρτιόταν ούτε απο την τεχνολογία ούτε απο τα readymade .Πίσω απο αυτή την αισθητική είναι και η δουλειά του Παζολίνι περί τα 1962 που βασικές αναφορές των κειμένων του αλλά και ταινιών του, περιστρέφονταν γύρω απο το υποπρολεταριάτο της Ιταλίας του νότου και του τρίτου κόσμου (με εμπλοκή της ελληνικής μυθολογίας ως προς το τελετουργικό)
