Αchrome

(PIERO MANZONI,1958,achrome)

(GEORGE ΒRAQUE,1919,λάδι σε καμβά)

(Fernand Leger,1919,The typographer,λάδι σε καμβά)

(P.Picasso,1919,λάδι σε καμβά)

(Juan Gris,1916,λάδι σε καμβά)

"Κρίμα που ο Χουάν Γκρις έσβησε τόσο νέος στα σαράντα του,το 1927.Συνήθως οι ζωγράφοι φτάνουν σε προχωρημένες ηλικίες.

Ο Πικάσσο που ήταν έξι χρόνια μεγαλύτερος του πέθανε το 1973,έχοντας φθάσει τα εννενήντα δύο.Καλά,αυτή η περίπτωση είναι μοναδική,αλλά τα 80 τα έχουν περάσει άπειροι ζωγράφοι.

Δίπλα στον Χουάν Γκρις,ο Τζίνο Σεβερίνι,αυτός τέσσερα χρόνια μεγαλύτερός του,έφτασε στα ογδόντα τρία.

Βλέπω του Χουάν Γκρις μια νεκρή φύση,το 1916 και του Σεβερίνι το 1918.Και στις δυό υπάρχει η εφημερίδα Le Journal.Τι να είχε εκείνη η εφημερίδα στα χρόνια του πολέμου και τη ζωγράφιζαν όλοι;Aυτά τα κεφαλαία γράμματα του τίτλου πάντα σε μαγεύουν.Δεν υπήρξε κυβιστής που να μη γοητεύτηκε απο τα κεφαλαία,να μην τα έβαλε στα έργα του.

Σκέτα ή σε συνδυασμούς δικών του λέξεων,'οπως ο Μπρακ ή ακόμα σαν συνδετικούς κρίκους ανάμεσα στον άνθρωπο και τη μηχανή,όπως ο Λεζέ στον Τυπογράφο,1919.

΄Εζησαν κι αυτοί αρκετά.Ο Λεζέ που γεννήθηκε την ίδια χρονιά με τον Πικάσσο.έφτασε στα 74,κι ο Μπρακ,ένα χρόνο νεότερος,έφτασε στα 81.

Οι ζωγράφοι αγάπησαν τις εφημερίδες ως τις μέρες μας.Μόνο που έπαψαν να τις απεικονίζουν.Τις εντάσσανε ατόφιες σε κολλαζ,τις άπλωναν ολόκληρες σε οποιοδήποτε υπόστρωμα,τις τσαλάκωναν,τις έσκιζαν,τις χρωμάτιζαν,τις μουτζούρωναν,έσβηναν ή άφηναν να φαίνονται όχι μόνο τα κεφαλαία των τίτλων αλλά και τα πεζά των κειμένων.

Ένας ζωγράφος που δεν τον ένοιαζαν οι εφημερίδες.Ίσως γιατι ένοιωθε εφήμερος ο ίδιος.Ο Piero Manzoni.Πέθανε ακόμα πιό νέος απο τον Χουάν Γκρις,στα τριάντα του.Σε τέσσερα λευκά έργα,του 1958,με τίτλο achrome,αναφέρεται πως έζησε απο το 1933 ως το 1963.

Αλλά σ΄ενα άλλο έργο του πιό κάτω,του 1961.ένα έργο απο μαλλί σκεπασμένο με πλεξιγκλας,η διαρκεια της ζωής του αλλάζει,απο το 1933 φθάνει ως το 1966. Αξιοζήλευτοι οι επιμελητές του μουσείου Kroller-Muller που μπόρεσαν να προσθέσουν τρία χρόνια στη σύντομη ζωή ενός ζωγράφου."

.

(Τ.Πατρίκιος,εκδ,ΔΙΑΤΤΩΝ)

.

.

--Τα λατρεύω αυτά τα κείμενα,σε βάζουν να ζήσεις "με τα χρώματα και τους ανθρώπους τους" όσο καμμιά δίτομη ιστορία τέχνης δεν μπόρεσε