(M.Honigman , 1973 , oil on masonite).
Πλέωκαι μακριά η στεριά στα ροδιά της -χωρίς πράσινα
αλλά με ακρογιαλιές στο ασημί
και τα βουνά στο μπλε.
Όλα τα στέρεα μέσα στο νερό- σαν σε μήτρα
για να αναγεννώνται πάλι και πάλι.
κι όλα τα χρώματα μέσα στο λευκό- βυθίζονται
για να λάβουν άνωση
19 σχόλια:
Eκπληκτικός πίνακας, με υπέροχα λόγια να τον συνοδεύουν.
Καλησπέρα!
Eρμια,
Υπεροχο το κειμενο σου.Με τετοια πανσεληνο πραγματι οι ακρογιαλιες εχουν ασημι χρωμα.
Καλα να περασεις το Σαββατοκυριακο.
ένα χρωματιστό παιδί
βγαίνει να ταξιδέψει τον κόσμο
και μας αναβαπτίζει στην 'όραση'
"για να λάβουμε άνωση"
Είθε
Να είσαι καλά ΕΡΜΙΑ :)
Ευτυχής που με "λερώνεις" μ' αυτήν την παλλόμενη παλέτα των λέξεών σου...
όλα θα πάνε καλά,
δεν σού τυχαίνει έστω κι ας είναι ελάχιστος ο χρόνος που συμβαίνει,να σε "ρουφήξει" εντός του ένας πίνακας-μιά εικόνα;να χαθείς σε μια μαγεία,εφήμερη. ε,όπως η ζωή :-)
πράσινο λικέρ,
πανσέληνος και θάλασσα.κι αυτά απο κείνα που δεν λιγοστεύουν.
καλησπέρα σε σένα,στη θάλασσά σου και τα κοχύλια που αγαπάς.
onlysand,
το χασομέρι το αδαπάνητο,το τριγύρισμα προς τα κάτω και προς τα πάνω-το πιό καλό ταξίδι μου :-)
το καταευχαριστιέμαι που το κάνουμε και μαζύ.
(πολλά χαμόγελα και ευχαριστώ για ότι έγραψες στα σχόλια σου!)
kyriaz,
τα λόγια και τα χρώματα το ίδιο δυνατά είναι νομίζω,και φτιαγμένα για να μοιράζονται,διαφορετικά δεν ζουν.πολύ χαίρομαι που κάποιο σε..πιτσίλισε :-)
(καιρό τώρα σε διαβάζω-πολλές φορές ήθελα να γράψω στα σχόλιά σου και δίσταζα.γι αυτό και χαίρομαι διπλά που πέρασες απο δω.)
Πλέουμε σε μια Θάλασσα που μας ταξιδεύει με φουρτούνες, τρικυμίες και γαληνέματα!
Μυρωδιές και αισθήσεις που δεν μπορούν
να τις συλλάβουν άλλοι...
πολύ όμορφοι οι φεγγίτες της σκέψεις σου!
καλό σου μεσημέρι
Καλο το ποστ!
@ερμία:
Φυσικά,και όταν συμβαίνει αυτό,νιώθω σχεδόν ευτυχία.
φεγγίτες στον τοίχο της αντίληψης....αντικρίζουμε τα μακρινά τοπία τα τόσο αγαπημένα, σαν στάχτες ονείρων απομακρύνονται οι ερωμένες που άλλοτε ποθούσαμε και άλλοτε μισούσαμε, και το απαλό φως των αναμνήσεών τους άσπρο χωρίς περίγραμμα!
όλα στέρεα
μέσα στο νερό
βυθίζονται
Χάσιμο μέσα στη μήτρα των λέξεων με την ελπίδα της αναγέννησης. Καλό μεσημέρι Ερμία μου.
μελομένε,
σ΄ευχαριστώ πολύ νεράιδε!έχεις της καλοκαιρινής θάλασσας τους τρόπους σε ότι γράφεις..
zero,
χαίρομαι να βρίσκω "συμπαραστάτες" της ματιάς που μπορώ να εκφράσω :-)
όλα θα πάνε καλά,
:-))
ηλιογράφε,
εγώ,"κρατάω" τους φεγγίτες για τα τωρινά..Υπάρχουν- πάντα- κάποιες αναμνήσεις που είναι μοναχά κούφιες βόλτες πανηγυριού ή καλπασμοί τρικυμίας και το κακό μ΄αυτές είναι πως παραμένουν πάντα έρμα.
(η φωτογραφία σου με εκείνο το αγριόχορτο να φυτρώνει μέσα απο το τσιμέντο,είναι υπέροχη)
αλέκτορα,
"όλα στέρεα
μέσα στο νερό
βυθίζονται" (-αλλά(!),)
το χέρι να δείχνει
ακρογιάλι πέταλο
και ζωή-νερό
να σβήνει τη δίψα.
..
Δώρα,
μεγάλη η ανάγκη για να τραβάει κουπί το ευφάνταστο-πιό εύκολα ακολουθεί το σώμα..
(καλό μας βράδυ)
Και εγώ πλέω αυτό το διάστημα... μόνο που δεν μπορώ να διακρίνω ακόμη τα χρώματα στη στεριά, γιατί είναι κάπως μακριά. Στη συννεφιά που νιώθω τελευταία, φεγγίτης που διαπερνά το φως για να φωτίσει έστω και για λίγο τις αγωνίες μου είναι τα λόγια και οι εικόνες σου! Καλό μας ξημέρωμα!
Ναι, μ' εσένα θα κλείσω πάλι αγαπημένη μου Ερμία, κρατώντας τον πίνακα στην αγκαλιά μου και αυτό το... να λάβουν ένωση...
Πολλά φιλιά και καλό βραδάκι μας!
Σα,
"μην αφήνουμε το μέλλον ανυπεράσπιστο
εκεί θ΄αρχίσει των εργαλείων η ανάρρωση.."
(σ΄ευχαριστώ πολύ-πολύ)
βασιλική μας,
διαβάζω κάθε γραμμή που ιστορείς το ταξίδι σου,κοιτάζω τις φωτογραφίες και τις ..βδομάδες απο κάθε 24ωρό σου εκεί και φυσικά ζηλεύω ανομολόγητα.
ευχή μου να κερδίζεις πάντα-έτσι-όλες τις στιγμές.
:-), και ευχαριστώ, και φιλιά
Και αυτο πολυ καλο.
Δημοσίευση σχολίου