Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2008

η παρουσία μέσα στην απουσία

(Giorgio de Chirico, orfeo trovatore stanco,oil)
.
"Βαριόμαστε στην πόλη,δεν υπάρχει πιά βωμός τού ήλιου.Ανάμεσα στα πόδια τών γυναικών στα πεζοδρόμια,οι νταντα'ι'στές θάθελαν να βρούν ένα ανοιχτήρι και οι υπερρεαλιστές μιά κρυστάλλινη κούπα.Μα όλ΄αυτά χαθήκαν.Φθάσαμε στο έσχατο στάδιο τής μορφολογίας,ξέρουμε να διαβάζουμε στα πρόσωπα όλες τις υποσχέσεις.Η ποίηση τών αφισσών κράτησε 20 χρόνια.Βαριόμαστε στη πόλη,πρέπει να ξεθεωθείς για να βρείς κά[οια μυστήρια στις επιγραφές τών δρόμων,αυτό το έσχατο στάδιο τού χιούμορ και τής ποίησης:
Κρεατομηχανές
Φαρμακείο τών σπορ
Διάφανο μπετόν
Κύριε,είμαι απο άλλη χώρα.."
Ολες οι πόλεις είναι γεωλογικές.Μεγαλώνουμε σ΄ένα κλειστο περιβάλλον.¨ολα τα ορόσημά του μάς τραβούν αδιάκοπα στο παρελθόν.Μερικές κινούμενες γωνίες,κάποιες φευγαλέες προοπτικές μάς αφήνουν να διακρίνουμε κάποιες πρωτότυπες αντιλήψεις για το χώρο αλλά το όραμα ποτέ δεν ολοκληρώνεται.Πρέπει να το αναζητήσουμε στους μαγικούς τόπους τών λαικών μύθων και τών υπερρεαλιστικών γραφτών.Αυτές πο μισοσβησμένες εικόνες κρατούν μέσα τους μιά κάποια καταλυτική δύναμη,που είναι σχεδόν αδύνατο να τις χρησιμοποιήσεις σε μιά συμβολική πολεοδομία,αν δεν τους βάλεις ένα καινούριο νόημα.
Θέλουμε να εφεύρουμε καινούρια κινούμενα περιβάλλοντα..



(Giorgio de Chirico,Enigma de la Ilegada y la tarde,1912,oil)
.
Ο τεχνητός φωτισμός καταστρέφει τις σκιές και ο κλιματισμός τις εποχές-η νύχτα και το καλοκαίρι χάνουν τη γοητεία τους,η αυγή εξαφανίζεται.Ο άνθρωπος τών πόλεων θέλει να απομακρυνθεί απο τη κοσμική πραγματικότητα και γι αυτό δεν ονειρεύεται πιά.Ο λόγος είναι ολοφάνερος:
To όνειρο ξεκινάει απο την πραγματικότητα και πραγματώνεται σ΄αυτήν.
Το τελευταίο στάδιο της τεχνικής επιτρέπει την αδιάκοπη επαφή τού ατόμου με τη κοσμική πραγματικότητα καταργώντας τις δυσάρεστες επιπτώσεις της.Το γυάλινο ταβάνι μάς επιτρέπει να βλέπουμε τ΄αστέρια και τη βροχή.Το σπίτι κινείται σαν ηλιοτρόπιο.Οι κινούμενοι τοίχοι του αφήνουν τη βλάστηση να εισβάλλει στη ζωή.
Η αρχιτεκτονική είναι ο πιό απλός τρόπος να αρθρώσουμε το χώρο με το χρόνο,να ρυθμίσουμε τη πραγματικότητα,να πλάσουμε όνειρα,να πετύχουμε όχι μόνο πλαστικές αρθρώσεις και ρυθμούς που εκφράζουν μιά προσκαιρη ομορφιά,αλλά και μιά διαμορφωτική ρύθμιση που εγγράφεται στην αιώνια καμπύλη τών ανθρώπινων επιθυμιών.
Να γιατί η αυριανή αρχιτεκτονική θα είναι το μέσον τροποποίησης τών σημερινών αντιλήψεων για τον χρόνο και το χώρο,ένα μέσο γνώσης και δράσης.

(Giorgio de Chirico,Piazza d' Italia,oil)
.
Ο πολιτισμός πάσχει απο εκχυδα΄ι΄σμό.΄Εχουμε υπνωτιστεί απο την παραγωγή και τις ανέσεις-σκουπιδοφάγους,ασανσέρ,πλύντήρια.Αυτή η κατάσταση γεννήθηκε απο την πάλη ενάντια στην αθλιότητα αλλά άφησε πίσω της τον αρχικό της στόχο-την απεέυθέρωση τού ανθρώπου απο τις υλικές του φροντίδες-κι έγινε σήμερα μιά καταπιεστική εικόνα.Ανάμεσα στον έρωτα και τον αυτόματο σκουπιδοφάγο,διάλεξαν το δεύτερο.
Ενας απο τους πιό αξιοσημείωτους προδρόμους της αρχιτεκτονικής είναι ο ντε Κίρικο που με τα έργα του έθιξε τα προβλήματα τής απουσίας και τής παρουσίας μέσα στο χρόνο και το χώρο.Ξέρουμε οτι ένα αντικείμενο που δεν το έχουμε αντιληφθεί συνειδητά,όταν πρωτοεπισκεφθούμε ένα χώρο,στις επόμενες επισκέψεις προκαλεί με την απουσία του μιά ακαθόριστη εντύπωση: ξαναγυρνώντας πίσω στο χρόνο,η απουσία τού αντικειμένου γίνεται αισθητή παρουσία.' Η καλύτερα,αν και η ποιότητα τής εντύπωσης μένει γενικά ακαθόριστη,ωστόσο ποικίλλει ανάλογα με τη φύση αυτού τού αντικειμένου και τη σημασία που τού δίνει ο επισκέπτης (και μπορεί να κυμαίνεται απο την ήρεμη χαρά ως τον τρόμο, δεν ενδιαφέρει ιδιαίτερα)
(Giorgio de Chirico,Melancholy,oil)
.
Στη ζωγραφική του Ντε Κίρικο ,ένας κενός χώρος δημιουργεί ένα πλήρη χρόνο.Είναι εύκολο να φανταστούμε τι μέλλον επιφυλάσσουμε σε τέτοιους αρχιτέκτονες και ποιά θα είναι η επίδρασή τους στον κόσμο.Σήμερα μόνο περιφρόνηση μπορούμε να δείξουμε σ΄αυτόν τον αιώνα,που εξορίζει τέτοιες μακέττες στα υποτιθέμενα μουσεία.
Αυτή η καινούρια θεώρηση τού χρόνου και τού χώρου θα είναι η θεωρητική βάση τών μελλοντικών κατασκευών.Ο μόνος τρόπος για να την πετύχουμε είναι να δοκιμάσουμε τις συμπεριφορές μέσα απο πόλεις κατασκευασμένες γι αυτόν ειδικά τον σκοπό,πόλεις στις οποίες θα έχουν μεθοδικά συγκεντρωθεί όχι μόνο τα κτίρια που χρειάζονται για ένα μίνιμουμ άνεσης και ασφάλειας,αλλά και κτίρια με δύναμη επιρροής,μέγαρα συμβολικά,ναοί τών παλιών,τών σημερινών και τών μελλοντικών επιθυμιών,δυνάμεων και γεγονότων.
Κατά κάποιο τρόπο ο καθένας θα κατοικεί στον δικό του "καθεδρικό ναό",θα υπάρχουν χώροι που θα μάς κάνουν να ονειρευόμαστε καλύτερα απ΄όλα τα ναρκωτικά,σπίτια όπου δεν θα μπορείς παρά να ερωτεύεσαι,μέρη που θα θέλγουν ακαταμάχητα τούς ταξιδιώτες..



(Giorgio de Chirico,The Evil Genious of a King,1914-15)

Οι συνοικίες αυτής τής πόλης θα μπορούσαν ν΄ανταποκρίνονται σε διάφορα ταξινομημένα συναισθήματα,τυχαία στη καθημερινή ζωή : παράξενη συνοικία- ευτυχισμένη συνοικία(όπου θα βρίσκονται τα σπίτια)- ευγενής και τραγική συνοικία (για τα φρόνιμα παιδια) - ιστορική συνοικία - χρήσιμη συνοικία - απαίσια συνοικία κλπ κλπ..
Κι ένα αστρολάριο όπου θα βρίσκονται όλα τα είδη φυτών ανάλογα με τη σχέση τους με τον αστρικό ρυθμό.έτσι οι κάτοικοι θα συνειδητοποιούν το σύμπαν.Η απαίσια συνοικία για παράδειγμα,θ αντικαταστήσει με τον καλύτερο τρόπο εκείνες τις τρύπες,τα στόμια τής κόλασης,που τόσοι λαοί στο παρελθόν είχαν στις πόλεις τους,για να συμβολίζουν τις σκορεινές και ολέθριες δυνάμεις τής ζωής.Η απαίσια συνοικία δεν θα έχει ανάγκη απο πραγματικούς κινδύνους,όπως παγίδες,απομονωτήρια,ορυχεία.Θα είναι λαβθρινθώδης,διακοσμημένη με τρομακτικά στοιχεία ( αγάλματα ΄τερατώδη,συρήνες που θα σγυρίζουν χωρίς ρυθμό,μηχανικά οχήματα,τα αυτο-κίνητα) και ενώ τη νύχτα θα υποφωτίζεται,τη μέρα χάρη στο φαινόμενο τής αντανάκλασης,ο φωτεισμός της θα΄ναι βίαιος. Στο κέντρο "η πλατεία τής εξουθενωτικής κίνησης". Ο κορεσμός τής αγοράς απο ένα προιόν προκαλεί τη πτώση τού προιόντος αυτού : το παιδί και ο ενήλικος,εξερευνώντας την απαίσια συνοικία θα μαθαίνουν να μη φοβούνται τις αγχώδεις εκδηλώσεις τής ζωής,αλλά να διασκεδάζουν μαζύ τους..



(Giorgio de Chirico,L' Amore,oil)
.
Η κυριότερη δραστηριότητα τών κατοίκων θα είναι η διαρκής περιπλάνηση.Η αλλαγή τόπου απο ώρα σε ώρα και η απόλυτη αλλαγή τω τοπίων.. Αργότερα ενώ οι κινήσεις θα σβήνουν,αυτή η περιπλάνηση θα εγκαταλείπει εν μέρει τον χώρο τού βιώματος περνώντας στην αναπαράστασή του..
Η αντίρρηση για οικονομικούς λόγους είναι απολύτως αβάσιμη.Ξέρουμε οτι όσο ένας τόπος αφιερώνεται στην ελευθερία τού παιχνιδιού, τόσο περισσότερο επηρεάζει τη συμπεριφορά και τόσο μεγαλύτερη είναι η γοητεία που ασκεί.Δες το Μονακό, το Ρίνο,το Λας Βέγκας.Αλλά η πόλη που φανταζόμαστε δεν θα φιλοξενεί απλά χρηματικά παιχνίδια.Αυτή η πρώτη πειραματική πόλη θα ζεί απο έναν ελεύθερο και ελεγχόμενο τουρισμό.Από μόνες τους θα συγκεντρωθούν εκεί οι μελλοντικές πρωτοποριακές δραστηριότητες και δημιουργίες.Σε λίγα χρόνια θα έχει γίνει η πνευματική πρωτεύουσα τού κόσμου κι αυτό θα τής το αναγνωρίζουν παντού..
Οκτώβριος 1953
Ο Ντε Κίρικο μέσα απο το περιβάλλον των έργων του
ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑ
ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΑΚΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ
INTERNATIONALE SITUATIONNISTE
ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ-εκδόσεις ύψιλον

32 σχόλια:

Alkmini είπε...

με μαγευει ο Ντε Κίρικο.
γενικα με μαγευει η τεχνη, ειδικα η ζωγραφικη, οχι ολοι οι ζωγραφοι.αλλα ο Ντε Κίρικο ειναι απο τους αγαπημενους μου.
σ ευχαριστω α.α.

mrs Smith είπε...

Καλημέρα ερμία,
και πέρα από την ευχή μου, είναι αυτό που απορρέει από το κείμενο σου.
Η αισιοδοξία- τουλάχιστον έτσι το αντιλήφθηκα- η αισιόδοξη ματιά σε ένα αύριο που μπορεί να φαντάζει ονειρικό, ουτοπικό δηλαδή αυτονόητο.
Μέσα από το υπέροχο, στιβαρό κείμενό σου αναδύεται έντονα " η πόλη των ανθρώπων" η ανθρώπινη πόλη. Έτσι εικόνες με κατέκλυσαν από ένα αύριο που μπορεί εγώ να μη το ζήσω, δεν πειράζει, αλλά τουλάχιστον να υπάρξει.
Δεν ξέρω αν έχεις διαβάσει Ίταλο Καλβίνο και το "Οι αόρατες πόλεις".
Ο ντε Κίρικο συνομιλεί με τον τρόπο του με το συγκεκριμένο δημιούργημα.
Εδώ σου έχω μια του ιστορία, για να γίνω περισσότερο κατανοητή.
http://agnostinisos.blogspot.com/2007/10/blog-post_12.html

Πες μου, γιατί δεν γνωρίζω, από ποιούς έχει επειρεαστεί περισσότερο ο Ντε Κίρικο?
Υπάρχει συνάφεια με τον Νταλί? ή κάνω λάθος?

ερμία είπε...

αλίκη,
ίσως φταίει το ποιητικό του σκηνικό και η νοσταλγική και ποιητική ματιά του που φτάνει στα όρια τού μεταφυσικού,που τον κάνουν τόσο "αγαπητό".έγραφε ο ίδιος "αισθανόμαστε τις πιό αξέχαστες συγκινήσεις όταν ορισμένες πλευρές τού κόσμου που αγνοούμε τελείως την ύπαρξή τους,μας φέρνουν ξαφνικά αντιμέτωπους με μυστήρια που ήταν πάντοτε δίπλα μας και που δεν μπορούμε να τα δούμε γιατί βλέπουμε μόνο τα πολύ κοντινά μας,και δεν μπορούμε να τα αισθανθούμε γιατί οι αισθήσεις μας δεν έχουν αναπτυχθεί αρκετά"..

ερμία είπε...

mrs smith,
το κείμενο είναι απο τα ντοκουμέντα τής ίδρυσης τής καταστασιακής διεθνούς το 1953,βέβαια δεν είναι ολόκληρο και σε κάποια σημεία περιέχει και αναφορές που τις βρήκα στο βιβλίο "το ξεπέρασμα τής τέχνης" που έχει θησαυρούς μέσα.
Το βιβλίο τού Καλβίνο που μού αναφέρεις δεν το έχω διαβάσει,αλλά θα το ψάξω σε πρώτη ευκαιρία.διάβασα όμως το απόσπασμα που είχες αναρτήσει και μού ..άνοιξε την όρεξη :-)
O ντε Κίρικο ήταν ανάμεσα στους ιταλούς ζωγράφους που υπέγραψαν το μανιφέστο νταντά το ΄20 αν δεν απατώμαι.Ξέρω οτι είχε γνωρίσει τον Πικάσο και αν μπορούμε να πούμε πως είχε επιρεαστεί απο κάποιον,αυτός ήταν ο πικάσο.Οχι στα πρώτα του "τοπία" που κυριαρχούσαν τα αρχιτεκτονικά στοιχεία.Στα μετέπειτα,όπου άρχισε να χρησιμοποιεί αντικείμενα ΙΣΩΣ εμπνευσμένα απο τις "κατασκευές" τού Πικάσο.παρατήρησε κομμάτια απο χάρτες,γεωμετρικά όργανα διάφορα κεραμικά στα έργα και τών δύο και θα καταλάβεις.
(τίποτε κυβιστικό πάντως και ίσως να μην είχε συμμεριστεί ποτέ τούς στόχους τού κυβισμού)

πολύ σ΄ευχαριστώ και χαίρομαι που σε "βλέπω"

ολα θα πανε καλα... είπε...

Όχι από τους αγαπημένους μου αλλά ευχαριστούμε για τον τρόπο που μας τους παρουσιάζεις!
Οι εκδόσεις Ύψιλον μου αρέσουν και βγάζουν συνήθως ποιοτικές δουλειές.
Φιλιά.

mrs Smith είπε...

Ένα ευχαριστώ :) και μια ερώτηση...φυσικά :)
Το κείμενο από "Οι συνοικίες αυτής τής πόλης θα μπορούσαν...." έως το τέλος σε ποιό από τα βιβλία που αναφέρεις υπάρχει?
Θα με ενδιέφερε...

Ανώνυμος είπε...

Κάνετε μου τη χάρη να ελέγξετε το e-mail σας.Σας στέλνω και μου επιστρέφει.

ερμία είπε...

όλα θα πάνε καλά,
να πω εγώ ευχαριστώ που κάθεσαι και διαβάζεις τα κατεβατά μου;
παλαιότερα,ούτε και δικός μου αγαπημένος ήταν,αλλά διαβάζοντας πριν κάπου δυό χρόνια κείμενα απο τέτοια βιβλία σαν αυτό που αναφέρω,άλλαξα μάτια και διάθεση.η διαστροφή μου είναι οτι δεν με νοιάζει καθόλου η βιογραφία τους και δεν μπορώ να τους αντιμετωπίσω μουσειακά ,με νοιάζει η εποχή που ζωγράφισαν,τι είπαν και τι ήθελαν να εκφράσουν.

κι απο μένα φιλιά και ευχές

ερμία είπε...

mrs smith,
όλο το κείμενο έχει εμβόλιμα παραμφερή κομμάτια παρμένα απο όλη τη βιβλιογραφία,αλλά ο σκελετός είναι απο το "ξεπέρασμα τής τέχνης" σε μετάφραση και επιλογή κειμένων τού Γιάννη Ιωαννίδη.η β΄έκδοση είναι τού ΄99 αλλά δεν ξέρω αν κυκλοφορεί πλέον.
ελπίζω να το βρείς..

:-)

ερμία είπε...

ανώνυμε (γιατί;)
μια χαρά είναι το μέιλ μου
:-)

Roadartist είπε...

Βρε Ερμία τι διδακτικά ποστς είναι αυτά??? Θα ξαναπεράσω μέσα στη μέρα να το διαβάσω με την ησυχία μου, γιατί τώρα μόλις μπήκα σπίτι.
Να είσαι καλά :) Πο πο μπράβο σου!

Ανώνυμος είπε...

"η μελαγχολία" πολύ μου αρέσει, οι σκιές των ανθρώπων μου θυμίζουν το τραγούδι των Led Zeppelin:
"Και καθώς περπατάμε στο δρόμο
οι σκιές μας γίνονται μεγαλύτερες από τις ψυχές μας"

εεεεεμμμμ........κλίνομεν εμμέσως πλην σαφώς προς τη πλευρά του σκουπιδοφάγου

Utopia είπε...

Έχεις...πρόσκληση!Θα ξανάρθω για το ποστ...άλλη στιγμή!Καλή σου νύχτα:)

Mr.Di είπε...

Με κάνει αμήχανο τουτο το blog κι είπα να αποφύγω να εκτεθώ. Αισθάνομαι λίγο μικρόνοος και βλαξ, αλλά δεν μπορώ και να του αντισταθώ μα και να γίνω ρόμπα εντελώς δεν το αντέχω. Για αυτά μονάχα ότι μου άρεσαν οι πίνακες θα πω και πιο πολύ εκείνος που το τρένο στο βάθος του περνά :-)

ερμία είπε...

roadartist,
αφ΄ενός να σού χαμογελάσω γιατί με ανέχεσαι :-P
αφ΄ετέρου να εκφράσω το μεγάαααλο παράπονό μου(αφορμή παίρνω απο σένα για να απαντήσω σε μέιλς που πήρα)..γιατί ρε σείς εγκυκλοπαίδεια;;;;;
είδατε πουθενά να αναφέρω ημερομηνίες,γεγονότα,βιογραφίες
το μόνο που προσπαθω τουλάχιστον να κάνω είναι να τοποθετήσω-συχνότατα ανεπιτυχώς-έναν πίνακα και τον ζωγράφο του εκεί που νομίζω πως ανήκουν-στις σκέψεις,στις απόψεις και στην έκφραση είτε αυτό λέγεται ρεύμα,είτε τεχνική ή όπως αλλιώς.

αν πάλι θέλετε,καμμιά αντίρρηση να ορίσουμε προφορική και γραπτή εξέταση..γελάω
ουφ,εξομολογήθηκα και -πλέον-αμαρτίαν ουκ έχω!

φιλιά χρωματιστά

ερμία είπε...

ηλιογράφε
καταπληκτικοί οι στίχοι-πήγα κατευθείαν και κοίταξα τον τρίτο και τον τέταρτο πίνακα..

(ώστε απο τον έρωτα προτιμάς τον σκουπιδοφάγο..κι εγώ! κι εγω!
σε μερικές φάσεις ο πρώτος έχει ακριβώς τις ίδιες λειτουργίες με τον δεύτερο..
ε γελάω)

ερμία είπε...

utopia
την πήρα την πρόσκληση και σε τί περιτύλιγμα :-)
σ΄ευχαριστώ που με σκέφτηκες

ερμία είπε...

mr.di
αν-εγω-έχω ..καταφέρει να κάνω-εσένα- να νιώσεις αμήχανα..ε ντροπή μου και,ε..καμάρι μου :-P

κατάθλιψη θα πάθω σήμερα..
και ναι αστειεύομαι

(πολύ χαίρομαι που το τρένο παρέμεινε στη μνήμη σου!!πες-πες να τα σημεία αναφοράς!)

ναυτίλος είπε...

Απ' όταν γνώρισα τη ζωγραφική του ντε Κίρικο βλέπω με άλλα μάτια τα τραίνα και τις ιταλικές πλατείες.
Κι όταν "μεγαλώσω" θα πάω στην Φερράρα...
Όπως πάντα μία απολαυστική παρουσίαση ! Κάθε φορά που μπαίνω στο blog σου έχεις κάτι καλό να με περιμένει.

onlysand είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
onlysand είπε...

Ο ντε Κίρικο με μάγευε από μικρή(!)

είναι αυτή η αίσθηση της ερημίας-ου-τοπίας;
είναι η εκκωφαντική 'σιωπή' στα έργα του, που κάνει την απουσία τόσο 'πηχτή', συγκεκριμένη (concrete) ;...

Μα όλ' αυτά, είναι ιδιωτικές 'αναρωτήσεις' μιας αδαούς, που μένει πάντα εκστατική με το 'χρώμα'
και τη μουσική της ζωγραφικής

και που, σε κάθε παρουσίασή σου, μένει ν' αποθαυμάζει την πληρότητα, την αισθητική και την ευαισθησία σου
- να είσαι πάντα καλά! :)

mrs Smith είπε...

ερμία, σου έχω πρόσκληση στο blog μου :)
Το βιβλίο το ψάχνω.

skoinovatis είπε...

Kαταπληκτική ανάρτηση!
Και το κείμενο και οι πίνακες και όλα...
Δεν έχω λόγια...
θα ψάξω το βιβλίο.
Μπράβο!
Καλό σου βράδυ

ερμία είπε...

ναυτίλε,
είδες τελικά πώς επηρεαζόμαστε απο κάτι που αγαπάμε;!είναι ικανό να μάς αλλάξει μάτια.

(στη Φερράρα έχει ήδη έκθεση Miro..
:-)

ερμία είπε...

Nανά,
τι καίρια αίσθηση! μέσα σε τρείς γραμμές σου η πιό ουσιαστική περιγραφή:
"είναι αυτή η αίσθηση της ερημίας-ου-τοπίας;
είναι η εκκωφαντική 'σιωπή' στα έργα του, που κάνει την απουσία τόσο 'πηχτή', συγκεκριμένη (concrete) ;..."

πολύ σ΄ευχαριστώ

ερμία είπε...

mrs.smith
τη πρόσκληση την πήρα,την ..εκτέλεσα,και ιδού..

(πολύ φοβάμαι πως δεν έχει επανεκδοθεί το βιβλίο..)

ερμία είπε...

skoinovatis,
ένα μεγάλο χαμόγελο-και ευχαριστώ

Roadartist είπε...

καλεεεεε τι λες?? :)
Τι εγκυκλοπαίδεια?? και τέτοια??
Είπα εγώ κάτι τέτοιο? Δε ξέρω τι σου γράφουν στα emails, αν και ψιλοκατάλαβα..εγώ απλά το οτι μου αρέσουν σου έγραψα.. Κακό? Δεν νομίζω.. Τα φιλιά μου :)

zero είπε...

Μαλιστα.
Πολυ σωστο το ποστ.
Μου αρεσει πολυ ο τροπος που παρουσιαζεις τα ποστ σου.

παράλληλος είπε...

Υπέροχη η διακήρυξη των καταστασιακών.
Ευχαριστώ για την παρουσίαση.

ερμία είπε...

roadartist,
μα δεν ήτανε για σένα :-)
κι απο μένα φιλιά



zero,
πολύ χαίρομαι!και σ΄ευχαριστώ



παράλληλε,
χαίρομαι που σε "βλέπω"
όντως υπέροχη,και πολλά σημεία σε ολόκληρο το βιβλίο.και στις σκέψεις τους και τα μυαλά τους..εμείς τι κάνουμε!

(να ζητήσω συγγνώμη απο όλους σας για την αργοπορία στην απάντησή μου-ήταν δύσκολες μέρες απο άποψη δουλειάς :-)

zero είπε...

Τιποτα, να'σαι καλα.