(Degas, dancers at rest, 1884).
Ξυπνάς στις εφτά. Με ξυπνητήρι φυσικά.Το θέμα του Einstein με τα ξεχαρβαλωμένα ρολόγια δεν έχει βρεί ακόμα εφαρμογή στο καθημερινό σου πρόγραμμα.
Καφές.και ειδήσεις. Πατάς το κουμπί και “let’s get away from it all” από το χθεσινό βράδυ ή “stormy weather”. Ο Franky σού φτιάχνει τη διάθεση ακόμα και με θλιβερότατους στίχους.
Ντύσου. Τρέχα στο πρώτο ραντεβού. Τον φορητό,τη τσάντα,το ντοσιέ,το κινητό,τα κλειδια, ένα σημείωμα στο ψυγείο-ζέστανε το φαγητό 2.20’ στον μικροκυμάτων,μουτς.
Από τον τρίτο στο υπόγειο,τρείς μανούβρες να ξεπαρκάρεις γιατί ο διπλανός σου έχει παρκάρει πολύ έξω,η γκαραζόπορτα πάλι κολλάει, έξω επιτέλους.
Ίδιες εικόνες και αποκτάς μια συλλογή δύσκολων στιγμών του συρμού γιατί πάλι έμπλεξες στην κίνηση και δεν αξίζει ούτε παρένθεση να ανοίξεις γι αυτή. Η λογική κλεισμένη σε εφτά γράμματα-υπομονή.
Το μυαλό σου περπατάει αργά σαν σαλιγκάρι.Το dada είναι παρόν και εσύ είσαι ο αναβάτης.
Και ένα και δύο και τρία ραντεβού.Σαν να σκέφτεσαι δι αντιπροσώπου.
Άνθρωπος στον δρόμο και σε λίγο άνθρωπος στο γραφείο.Κράτα σημειώσεις γιατί η μνήμη του χρυσόψαρου θα σού βγάλει τη γλώσσα.
Και τηλέφωνα. Και να προλάβεις το σχεδόν του γεγονότος.
Καταλήγεις πως αυτό που κουβαλάς δεν είναι μυαλό,είναι ακόντιο κι αναρωτιέσαι για τη προπόνησή σου.Κανείς δεν σού ζήτησε να παριστάνεις τον Ηρακλή και το μυαλό πηδάει στην εικόνα του Ηρακλή να κάνει ότι η αδερφή του (είχε;).
Να θυμηθείς να φας .
Καφές.και ειδήσεις. Πατάς το κουμπί και “let’s get away from it all” από το χθεσινό βράδυ ή “stormy weather”. Ο Franky σού φτιάχνει τη διάθεση ακόμα και με θλιβερότατους στίχους.
Ντύσου. Τρέχα στο πρώτο ραντεβού. Τον φορητό,τη τσάντα,το ντοσιέ,το κινητό,τα κλειδια, ένα σημείωμα στο ψυγείο-ζέστανε το φαγητό 2.20’ στον μικροκυμάτων,μουτς.
Από τον τρίτο στο υπόγειο,τρείς μανούβρες να ξεπαρκάρεις γιατί ο διπλανός σου έχει παρκάρει πολύ έξω,η γκαραζόπορτα πάλι κολλάει, έξω επιτέλους.
Ίδιες εικόνες και αποκτάς μια συλλογή δύσκολων στιγμών του συρμού γιατί πάλι έμπλεξες στην κίνηση και δεν αξίζει ούτε παρένθεση να ανοίξεις γι αυτή. Η λογική κλεισμένη σε εφτά γράμματα-υπομονή.
Το μυαλό σου περπατάει αργά σαν σαλιγκάρι.Το dada είναι παρόν και εσύ είσαι ο αναβάτης.
Και ένα και δύο και τρία ραντεβού.Σαν να σκέφτεσαι δι αντιπροσώπου.
Άνθρωπος στον δρόμο και σε λίγο άνθρωπος στο γραφείο.Κράτα σημειώσεις γιατί η μνήμη του χρυσόψαρου θα σού βγάλει τη γλώσσα.
Και τηλέφωνα. Και να προλάβεις το σχεδόν του γεγονότος.
Καταλήγεις πως αυτό που κουβαλάς δεν είναι μυαλό,είναι ακόντιο κι αναρωτιέσαι για τη προπόνησή σου.Κανείς δεν σού ζήτησε να παριστάνεις τον Ηρακλή και το μυαλό πηδάει στην εικόνα του Ηρακλή να κάνει ότι η αδερφή του (είχε;).
Να θυμηθείς να φας .
Βούλιαξες ήδη στα χαρτιά και στην οθόνη του υπολογιστή. Το γελοίο σιγά σιγά μετατρέπεται σε μια γιγαντιαία εκκρεμότητα που θα σε περιμένει και αύριο-δεν βαριέται ποτέ. Ανάβεις ένα σπίρτο για το τσιγάρο, κάθεσαι κάτω από το γραφείο, πάνω στο γραφείο, γράφεις, μιλάς, κανονίζεις, σού έρχεται ένα τραγούδι στο μυαλό, καθώς βράζεις μέσα σε ένα μικρό, ατομικό ανύπαρκτο σύμπαν. Τι βολικό! Ωραίο όνομα για φυλακή.
Οκτώ και τέταρτο και ντριν με ακρίβεια δευτερολέπτου. Θα έρθεις σήμερα;- Όχι δεν θα προλάβω.- Αύριο;- Όχι,να το αφήσουμε για το σαββατοκύριακο; Τη Κυριακή.Σίγουρα. -…
Εννιά. Σπίτι. Να πετάξεις μπότεςτσάνταντοσιέκινητό.Τις δυό τσάντες που πρόλαβες να πάρεις πριν κλείσει το σούπερ μάρκετ. Ευτυχώς το σπίτι είναι καθαρό.Να ετοιμάσεις φαγητό-τι θα φάει αύριο το παιδάκι σου..Αριστούργημα-βρέχει-απέδωσε η συμφωνία με τον ουρανό.
Και η ψευδαίσθηση της τελευταίας τάξεως συνεχίζεται –χαλαρώνεις στις δέκα και πιάνεις το βελονάκι των επιτέλους «ελεύθερων» στιγμών σου.Απο πόσες στιγμές και μετά μπορείς να μιλάς για «κανονική» ζωή. Θα μπορούσε να είναι ο τέλειος ορισμός του χιούμορ.Η απάντηση. Μήπως να μετανιώσεις που δεν έκανες μάστερ στην μπακαλική..
Πού ν΄ασχοληθείς με το χιούμορ τέτοια ώρα. Άλλως τε, το χιούμορ λείπει ως γνωστόν από τις σούπες, τα γραφεία, τα φτερά του ξεσκονίσματος και τις συμφωνικές ορχήστρες. «it’s a swingin’ affair» λέει ο Franky αυτήν εδώ τη στιγμή.
(αυτά μού ψιθύρισε η Νέαιρα και έκλεισε το φύλλο της ντουλάπας)
Οκτώ και τέταρτο και ντριν με ακρίβεια δευτερολέπτου. Θα έρθεις σήμερα;- Όχι δεν θα προλάβω.- Αύριο;- Όχι,να το αφήσουμε για το σαββατοκύριακο; Τη Κυριακή.Σίγουρα. -…
Εννιά. Σπίτι. Να πετάξεις μπότεςτσάνταντοσιέκινητό.Τις δυό τσάντες που πρόλαβες να πάρεις πριν κλείσει το σούπερ μάρκετ. Ευτυχώς το σπίτι είναι καθαρό.Να ετοιμάσεις φαγητό-τι θα φάει αύριο το παιδάκι σου..Αριστούργημα-βρέχει-απέδωσε η συμφωνία με τον ουρανό.
Και η ψευδαίσθηση της τελευταίας τάξεως συνεχίζεται –χαλαρώνεις στις δέκα και πιάνεις το βελονάκι των επιτέλους «ελεύθερων» στιγμών σου.Απο πόσες στιγμές και μετά μπορείς να μιλάς για «κανονική» ζωή. Θα μπορούσε να είναι ο τέλειος ορισμός του χιούμορ.Η απάντηση. Μήπως να μετανιώσεις που δεν έκανες μάστερ στην μπακαλική..
Πού ν΄ασχοληθείς με το χιούμορ τέτοια ώρα. Άλλως τε, το χιούμορ λείπει ως γνωστόν από τις σούπες, τα γραφεία, τα φτερά του ξεσκονίσματος και τις συμφωνικές ορχήστρες. «it’s a swingin’ affair» λέει ο Franky αυτήν εδώ τη στιγμή.
(αυτά μού ψιθύρισε η Νέαιρα και έκλεισε το φύλλο της ντουλάπας)
