Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2007

παραμυθάκι

..
.
(DAVID EHLEN, 1998 ,grey cubism ,oil on canvas)
.
.
Θέλω να σου χαρίσω ένα παλάτι
μ' αυτό το φλιτζάνι μέσα
να σου χαρίσω ένα πουλί για να σου τραγουδάει
ένα λουλούδι να το κοιτάς
ένα μολύβι για να μου γράφεις.

18 σχόλια:

George είπε...

Θα σου πω τα μυστικά που κρύβει το πιατάκι του φλιτζανιού
Τώρα που ο αυθορμητισμός συναντά το βαθύ στοχασμό
Που 'ναι ένας Μινώταυρος μέσα σου
Και σου ψυθιρίζει το προαιώνιο σύστημα των αποτυπωμάτων
Ακόμα και αν κάποτε αυτά είναι χνάρια στην άμμο
Χνάρια όχι απαραίτητα ανθρώπινα
Και σε μια ακτή όχι τόσο κοντινή
Ένας λαβύρινθος ολόκληρος που συγκλίνει
Κι εξέρχεται από την οπή μίας μόνο κλεψύδρας
'Να περπατάς απάλά'
Σου θυμίζω
'Γιατί περπατάς στα όνειρα μας'

prasino liker είπε...

Eρμια
Εγω θα σου γραφω και δεν θελω να μου χαρισεις τιποτα.
Καλο σου βραδυ.

σα είπε...

ένα πουλί για να σου τραγουδάει ...
την Αγάπη,

ένα λουλούδι να το κοιτάς και να ατενίζεις ...
την Ομορφιά,

ένα μολύβι για να μου γράφεις ...
την Ζωή.

Μια ζεστή και φωτεινή καλημέρα σου στέλνω ερμία.

Ανώνυμος είπε...

........οι κυβιστές είναι πολύ in

onlysand είπε...

...μια νύχτα ασημένια
για να περιμένω ξημέρωμα

ένα βαρκάκι με λευκό πανί
για να σε θυμάμαι

και μια χούφτα χώμα
για να συνηθίζω :)

ο δείμος του πολίτη είπε...

Το τραγούδι του πουλιού φαντάζει τόσο μακρινό όνειρο στον εφιάλτη του τσιμέντου. Το μολύβι τόσο παραδοασικό στην εποχή του πληκτρολογίου. Κι όμως, Ερμία μου, η ανάγκη για επικοινωνία τόσο κοντινή είναι που τη νιώθουμε δίπλα μας.

ερμία είπε...

george,
στο μυαλό,οι σκέψεις και τα συναισθήματα ανακλαδίζονται εκκωφαντικά.στην έκφρασή τους,εκτός,χάνουν..εικονογράφηση και ήχο.πάντα έτσι μού συμβαίνει..
:-)

ερμία είπε...

πράσινο λικέρ,
να είσαι έτσι συνέχεια-τρυφερά καλά!

ερμία είπε...

Σα,
δεν είναι ωραίο να υπονομεύουμε την πραγματικότητα,με "καλές" λέξεις;
:-)

ερμία είπε...

Hλιογράφε,
ο κυβισμός ωρίμασε-στον πρώτο καιρό του-σαν πνευματική τάση και σαν ανάγκη προς την αφαίρεση,στην παραμόρφωση,στη γεωμετρική διάταξη.σαν πνευματική δυσφορία στην "ακαδημα΄ι΄κή τέχνη.οι πρώτοι οπαδοί του πίστευαν όμως πως είναι ερμηνεία της αντικειμενικής πραγματικότητας.Αντίθετα η τέχνη που δημιούργησε ο Καντίσκυ ήταν και ουσιαστικά και σκόπιμα μη αντικειμενική.Στα κείμενά του κάπου έγραφε οτι κάποτε βρέθηκε μπροστα σ΄έναν καταπληκτικό πίνακα που δεν είχε κανένα θέμα κι ούτε κάποιο αντικείμενο που να μπορούσε να το προσδιορίσει.ήταν όλος φτιαγμένος απο υπέροχες χρωματικές κηλίδες.Πλησιάζοντας,είδε πως ο πίνακας ήταν δικός του κι απλά βαλμένος πλάγια στο καβαλέτο..
(σ΄ευχαριστώ και για την ευκαιρία να φλυαρήσω για..πάρτη του!)

ερμία είπε...

only sand,
(υπέροχη Νανά),όμορφες εικόνες λέξεις-με όλη τη προσγείωσή τους στο τέλος!
:-)

ερμία είπε...

δείμε,
σαν γέφυρα στη άβυσσο-πάντα.
πολύ σ΄ευχαριστώ για τη κουβέντα σου

Ανώνυμος είπε...

Eχει συνέχεια η αφιέρωση μικρή;

ερμία είπε...

Τάκη,
δεν είναι αφιέρωση ..γέροντα.παραμυθάκι είναι απ αυτά που εικονογραφούνται στο μυαλό.
:-)

zero είπε...

Πολυ καλο.

melomenos είπε...

ένα στιχάκι που περιέχει ατελείωτη τρυφερότητα!

ερμία είπε...

zero, και Νεράιδε!
πολύ ευχαριστώ γλυκύτατα πλάσματα

ολα θα πανε καλα... είπε...

Πρόσεχε πού τα χαρίζεις,καλή μου.Εύχομαι να πιάσουν τόπο.
Φιλιά.