(Β.Κ.,νερόχρωμα, 2009)
βρέχει στον ύπνο μου μεθυσμένα νερά -
οραματίστηκα έγκαιρα, χωρίς να ειδοποιήσω.
απο το όνειρο με το λευκό πουκάμισο
ως τη περιπλάνηση τυφλής οδοιπορίας - ήξερα :
θα ανηφορίζαμε ακατάπαυστα μέχρι να ψυχθούμε
θα λείπω απο σήμερα, σκέφτηκα
είναι αστόχαστος ο καιρός
και η αλήθεια είναι καμπύλη.
